afzoeken

Dutch

Etymology

From af +‎ zoeken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌsukə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧zoe‧ken

Verb

afzoeken

1. (transitive) to search (an area) thoroughly

Conjugation

Conjugation of afzoeken (weak with past in -cht, separable)
infinitive	afzoeken
past singular	zocht af
past participle	afgezocht
infinitive	afzoeken
gerund	afzoeken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zoek af	zocht af	afzoek	afzocht
2nd person sing. (jij)	zoekt af, zoek af2	zocht af	afzoekt	afzocht
2nd person sing. (u)	zoekt af	zocht af	afzoekt	afzocht
2nd person sing. (gij)	zoekt af	zocht af	afzoekt	afzocht
3rd person singular	zoekt af	zocht af	afzoekt	afzocht
plural	zoeken af	zochten af	afzoeken	afzochten
subjunctive sing.1	zoeke af	zochte af	afzoeke	afzochte
subjunctive plur.1	zoeken af	zochten af	afzoeken	afzochten
imperative sing.	zoek af
imperative plur.1	zoekt af
participles	afzoekend	afgezocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• zoeken af