aftroeven

Dutch

Etymology

From af +‎ troeven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑftruvə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧troe‧ven

Verb

aftroeven

1. (transitive) to score off, to achieve success over

Conjugation

Conjugation of aftroeven (weak, separable)
infinitive	aftroeven
past singular	troefde af
past participle	afgetroefd
infinitive	aftroeven
gerund	aftroeven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	troef af	troefde af	aftroef	aftroefde
2nd person sing. (jij)	troeft af, troef af2	troefde af	aftroeft	aftroefde
2nd person sing. (u)	troeft af	troefde af	aftroeft	aftroefde
2nd person sing. (gij)	troeft af	troefde af	aftroeft	aftroefde
3rd person singular	troeft af	troefde af	aftroeft	aftroefde
plural	troeven af	troefden af	aftroeven	aftroefden
subjunctive sing.1	troeve af	troefde af	aftroeve	aftroefde
subjunctive plur.1	troeven af	troefden af	aftroeven	aftroefden
imperative sing.	troef af
imperative plur.1	troeft af
participles	aftroevend	afgetroefd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• troeven af