troeven

Dutch

Etymology

From troef +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtruvə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uvən

Verb

troeven

1. (card games) to trump

Conjugation

Conjugation of troeven (weak)
infinitive	troeven
past singular	troefde
past participle	getroefd
infinitive	troeven
gerund	troeven n
	present tense	past tense
1st person singular	troef	troefde
2nd person sing. (jij)	troeft, troef2	troefde
2nd person sing. (u)	troeft	troefde
2nd person sing. (gij)	troeft	troefde
3rd person singular	troeft	troefde
plural	troeven	troefden
subjunctive sing.1	troeve	troefde
subjunctive plur.1	troeven	troefden
imperative sing.	troef
imperative plur.1	troeft
participles	troevend	getroefd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aftroeven
• vertroeven