afmergelen

Dutch

Etymology

From af (“off, away”) +‎ merg (“marrow”) +‎ -elen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌmɛr.ɣə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧mer‧ge‧len

Verb

afmergelen

1. (transitive, dated) to exhaust, to emaciate

   Synonym: uitmergelen

Conjugation

Conjugation of afmergelen (weak, separable)
infinitive	afmergelen
past singular	mergelde af
past participle	afgemergeld
infinitive	afmergelen
gerund	afmergelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	mergel af	mergelde af	afmergel	afmergelde
2nd person sing. (jij)	mergelt af, mergel af2	mergelde af	afmergelt	afmergelde
2nd person sing. (u)	mergelt af	mergelde af	afmergelt	afmergelde
2nd person sing. (gij)	mergelt af	mergelde af	afmergelt	afmergelde
3rd person singular	mergelt af	mergelde af	afmergelt	afmergelde
plural	mergelen af	mergelden af	afmergelen	afmergelden
subjunctive sing.1	mergele af	mergelde af	afmergele	afmergelde
subjunctive plur.1	mergelen af	mergelden af	afmergelen	afmergelden
imperative sing.	mergel af
imperative plur.1	mergelt af
participles	afmergelend	afgemergeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.