afhandelen

Dutch

Etymology

From af +‎ handelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌɦɑndələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧han‧de‧len

Verb

afhandelen

1. (transitive) to argue out, settle

   We moeten dit probleem zo snel mogelijk afhandelen voordat het erger wordt.

   We need to settle this problem as soon as possible before it gets worse.

   Ze hebben de kwestie achter gesloten deuren afgehandeld en zijn tot een compromis gekomen.

   They argued out the issue behind closed doors and reached a compromise.

Conjugation

Conjugation of afhandelen (weak, separable)
infinitive	afhandelen
past singular	handelde af
past participle	afgehandeld
infinitive	afhandelen
gerund	afhandelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	handel af	handelde af	afhandel	afhandelde
2nd person sing. (jij)	handelt af, handel af2	handelde af	afhandelt	afhandelde
2nd person sing. (u)	handelt af	handelde af	afhandelt	afhandelde
2nd person sing. (gij)	handelt af	handelde af	afhandelt	afhandelde
3rd person singular	handelt af	handelde af	afhandelt	afhandelde
plural	handelen af	handelden af	afhandelen	afhandelden
subjunctive sing.1	handele af	handelde af	afhandele	afhandelde
subjunctive plur.1	handelen af	handelden af	afhandelen	afhandelden
imperative sing.	handel af
imperative plur.1	handelt af
participles	afhandelend	afgehandeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afhandelaar
• afhandeling

Anagrams

• handelen af