adresseren

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French adresser.

Pronunciation

• IPA^(key): /aː.drɛˈseː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: adres‧se‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

adresseren

1. (transitive) to address (direct, as words) [with aan]
2. (transitive) to address (direct in writing, as a letter)

   Deze brief is verkeerd geadresseerd. ― This letter was wrongly addressed.

Conjugation

Conjugation of adresseren (weak)
infinitive	adresseren
past singular	adresseerde
past participle	geadresseerd
infinitive	adresseren
gerund	adresseren n
	present tense	past tense
1st person singular	adresseer	adresseerde
2nd person sing. (jij)	adresseert, adresseer2	adresseerde
2nd person sing. (u)	adresseert	adresseerde
2nd person sing. (gij)	adresseert	adresseerde
3rd person singular	adresseert	adresseerde
plural	adresseren	adresseerden
subjunctive sing.1	adressere	adresseerde
subjunctive plur.1	adresseren	adresseerden
imperative sing.	adresseer
imperative plur.1	adresseert
participles	adresserend	geadresseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• adresseermachine
• adressering

Related terms

• adres