absolutywny

Polish

Etymology

From absolutyw +‎ -ny. First attested in 1918.

Pronunciation

• IPA^(key): /ap.sɔ.luˈtɘv.nɘ/
• Rhymes: -ɘvnɘ
• Syllabification: ab‧so‧lu‧tyw‧ny

Adjective

absolutywny (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, grammar) absolutive (of or pertaining to the grammatical case used to indicate the patient or experiencer of a verb’s action)

Declension

Declension of absolutywny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	absolutywny		absolutywna	absolutywne	absolutywni	absolutywne
genitive	absolutywnego		absolutywnej	absolutywnego	absolutywnych
dative	absolutywnemu		absolutywnej	absolutywnemu	absolutywnym
accusative	absolutywnego	absolutywny	absolutywną	absolutywne	absolutywnych	absolutywne
instrumental	absolutywnym		absolutywną	absolutywnym	absolutywnymi
locative	absolutywnym		absolutywnej	absolutywnym	absolutywnych

Related terms

adjectives

• absolutny
• absolutoryjny
• absolutystyczny
• absolwencki

 

adverbs

• absolutnie
• absolutystycznie

 

nouns

• absolucja
• absolut
• absolutność
• absolutorium
• absolutysta
• absolutystka
• absolutystyczność
• absolutyw
• absolutyzacja
• absolutyzm
• absolwent
• absolwentka

 

verbs

• absolutyzować impf, zabsolutyzować pf
• absolwować impf

 

Further reading

• absolutywny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego