aanvallen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnvɑlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧val‧len

Etymology 1

From Middle Dutch aenvallen, from Old Dutch anafallan. Equivalent to aan +‎ vallen.

Verb

aanvallen

1. (transitive) to attack

Conjugation

Conjugation of aanvallen (strong class 7, separable)
infinitive	aanvallen
past singular	viel aan
past participle	aangevallen
infinitive	aanvallen
gerund	aanvallen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	val aan	viel aan	aanval	aanviel
2nd person sing. (jij)	valt aan, val aan2	viel aan	aanvalt	aanviel
2nd person sing. (u)	valt aan	viel aan	aanvalt	aanviel
2nd person sing. (gij)	valt aan	vielt aan	aanvalt	aanvielt
3rd person singular	valt aan	viel aan	aanvalt	aanviel
plural	vallen aan	vielen aan	aanvallen	aanvielen
subjunctive sing.1	valle aan	viele aan	aanvalle	aanviele
subjunctive plur.1	vallen aan	vielen aan	aanvallen	aanvielen
imperative sing.	val aan
imperative plur.1	valt aan
participles	aanvallend	aangevallen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanval
• aanvaller
• aanvalling

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

aanvallen

1. plural of aanval

Anagrams

• vallen aan