aantrekken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aentrecken. Equivalent to aan (“to, on”) +‎ trekken (“to pull”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌtrɛkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧trek‧ken

Verb

aantrekken

1. (transitive) to attract, exert a pulling force (on an object) such as gravity

   Antonym: afstoten

   De magneet trekt alle ijzerdeeltjes aan. ― The magnet attracts all iron particles.

2. (transitive) to attract, draw, allure, appeal (to someone)

   Antonym: afstoten

3. (transitive) to tighten by pulling

   Synonym: straktrekken

   Antonym: lostrekken

4. (transitive) to put on (e.g. clothing)

   Synonym: aandoen

   Antonym: uittrekken

5. (reflexive, transitive) to take heed, to take an interest in something, to let oneself be bothered by

   Trek je maar niets aan van hun geschreeuw. ― Don't let yourself be bothered by their shouting.

Conjugation

Conjugation of aantrekken (strong class 3b, separable)
infinitive	aantrekken
past singular	trok aan
past participle	aangetrokken
infinitive	aantrekken
gerund	aantrekken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	trek aan	trok aan	aantrek	aantrok
2nd person sing. (jij)	trekt aan, trek aan2	trok aan	aantrekt	aantrok
2nd person sing. (u)	trekt aan	trok aan	aantrekt	aantrok
2nd person sing. (gij)	trekt aan	trokt aan	aantrekt	aantrokt
3rd person singular	trekt aan	trok aan	aantrekt	aantrok
plural	trekken aan	trokken aan	aantrekken	aantrokken
subjunctive sing.1	trekke aan	trokke aan	aantrekke	aantrokke
subjunctive plur.1	trekken aan	trokken aan	aantrekken	aantrokken
imperative sing.	trek aan
imperative plur.1	trekt aan
participles	aantrekkend	aangetrokken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aantrekkelijk
• aantrekking

 

Descendants

• Afrikaans: aantrek

Anagrams

• trekken aan