aantonen

Dutch

Etymology

From aan +‎ tonen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːntoːnə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧to‧nen

Verb

aantonen

1. (transitive) demonstrate, show, prove

   De studie moet aantonen dat de betrokken inrichting de meest energie-efficiënte is die economisch haalbaar is.

   The study must demonstrate that the facility in question is the most energy-efficient as is economically feasible.

Conjugation

Conjugation of aantonen (weak, separable)
infinitive	aantonen
past singular	toonde aan
past participle	aangetoond
infinitive	aantonen
gerund	aantonen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	toon aan	toonde aan	aantoon	aantoonde
2nd person sing. (jij)	toont aan, toon aan2	toonde aan	aantoont	aantoonde
2nd person sing. (u)	toont aan	toonde aan	aantoont	aantoonde
2nd person sing. (gij)	toont aan	toonde aan	aantoont	aantoonde
3rd person singular	toont aan	toonde aan	aantoont	aantoonde
plural	tonen aan	toonden aan	aantonen	aantoonden
subjunctive sing.1	tone aan	toonde aan	aantone	aantoonde
subjunctive plur.1	tonen aan	toonden aan	aantonen	aantoonden
imperative sing.	toon aan
imperative plur.1	toont aan
participles	aantonend	aangetoond
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aantoning
• aantoonbaar

 

Anagrams

• tonen aan