aansteken

Dutch

Etymology

From aan +‎ steken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnsteːkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧ste‧ken

Verb

aansteken

1. (transitive) to light, kindle
2. (transitive) to infect, taint

Conjugation

Conjugation of aansteken (strong class 4, separable)
infinitive	aansteken
past singular	stak aan
past participle	aangestoken
infinitive	aansteken
gerund	aansteken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	steek aan	stak aan	aansteek	aanstak
2nd person sing. (jij)	steekt aan, steek aan2	stak aan	aansteekt	aanstak
2nd person sing. (u)	steekt aan	stak aan	aansteekt	aanstak
2nd person sing. (gij)	steekt aan	staakt aan	aansteekt	aanstaakt
3rd person singular	steekt aan	stak aan	aansteekt	aanstak
plural	steken aan	staken aan	aansteken	aanstaken
subjunctive sing.1	steke aan	stake aan	aansteke	aanstake
subjunctive plur.1	steken aan	staken aan	aansteken	aanstaken
imperative sing.	steek aan
imperative plur.1	steekt aan
participles	aanstekend	aangestoken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanstekelijk
• aansteker
• aansteking

Anagrams

• steken aan, tenenkaas