aanspannen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ spannen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌspɑ.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧span‧nen

Verb

aanspannen

1. (transitive) to stretch, to apply tension to
2. (transitive) to put (animals) before a cart or carriage
3. (transitive, law) to launch, to start (a trial or lawsuit)

Conjugation

Conjugation of aanspannen (weak with strong past participle, separable)
infinitive	aanspannen
past singular	spande aan
past participle	aangespannen
infinitive	aanspannen
gerund	aanspannen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	span aan	spande aan	aanspan	aanspande
2nd person sing. (jij)	spant aan, span aan2	spande aan	aanspant	aanspande
2nd person sing. (u)	spant aan	spande aan	aanspant	aanspande
2nd person sing. (gij)	spant aan	spande aan	aanspant	aanspande
3rd person singular	spant aan	spande aan	aanspant	aanspande
plural	spannen aan	spanden aan	aanspannen	aanspanden
subjunctive sing.1	spanne aan	spande aan	aanspanne	aanspande
subjunctive plur.1	spannen aan	spanden aan	aanspannen	aanspanden
imperative sing.	span aan
imperative plur.1	spant aan
participles	aanspannend	aangespannen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanspanning