aankomen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aencomen. Equivalent to aan +‎ komen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːŋkoːmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧ko‧men

Verb

aankomen

1. (intransitive) to arrive

   Synonyms: arriveren, bereiken

   Hij komt morgen aan op het vliegveld.

   He will arrive tomorrow at the airport.

2. (intransitive or impersonal) to depend [with op ‘on’]

   Synonym: afhangen

   Uiteindelijk kwam de wedstrijd toch op de nieuwe spits aan.

   In the end the match had to be decided by the new forward.

   Nu zal het op haar aankomen.

   Now it will depend on her.

3. (intransitive) to gain weight

   Antonym: afvallen

   De kinderen waren erg veel aangekomen tijdens de vakantie.

   The children had gained a lot of weight during the holidays.

4. (intransitive, obsolete) to grow

   Synonyms: groeien, wassen

5. (unaccusative, with indirect object, archaic) to be acquired

Conjugation

Conjugation of aankomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive	aankomen
past singular	kwam aan
past participle	aangekomen
infinitive	aankomen
gerund	aankomen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kom aan	kwam aan	aankom	aankwam
2nd person sing. (jij)	komt aan, kom aan2	kwam aan	aankomt	aankwam
2nd person sing. (u)	komt aan	kwam aan	aankomt	aankwam
2nd person sing. (gij)	komt aan	kwaamt aan	aankomt	aankwaamt
3rd person singular	komt aan	kwam aan	aankomt	aankwam
plural	komen aan	kwamen aan	aankomen	aankwamen
subjunctive sing.1	kome aan	kwame aan	aankome	aankwame
subjunctive plur.1	komen aan	kwamen aan	aankomen	aankwamen
imperative sing.	kom aan
imperative plur.1	komt aan
participles	aankomend	aangekomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• aankomst

Descendants

• Afrikaans: aankom
• Jersey Dutch: ânkôme

Anagrams

• komen aan