aanhitsen

Dutch

Etymology

From aan +‎ hitsen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnɦɪtsə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧hit‧sen

Verb

aanhitsen

1. (transitive) to incite

   Synonym: ophitsen

Conjugation

Conjugation of aanhitsen (weak, separable)
infinitive	aanhitsen
past singular	hitste aan
past participle	aangehitst
infinitive	aanhitsen
gerund	aanhitsen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hits aan	hitste aan	aanhits	aanhitste
2nd person sing. (jij)	hitst aan, hits aan2	hitste aan	aanhitst	aanhitste
2nd person sing. (u)	hitst aan	hitste aan	aanhitst	aanhitste
2nd person sing. (gij)	hitst aan	hitste aan	aanhitst	aanhitste
3rd person singular	hitst aan	hitste aan	aanhitst	aanhitste
plural	hitsen aan	hitsten aan	aanhitsen	aanhitsten
subjunctive sing.1	hitse aan	hitste aan	aanhitse	aanhitste
subjunctive plur.1	hitsen aan	hitsten aan	aanhitsen	aanhitsten
imperative sing.	hits aan
imperative plur.1	hitst aan
participles	aanhitsend	aangehitst
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• hitsen aan