aaneendraaien

Dutch

Etymology

From aaneen +‎ draaien.

Pronunciation

• IPA^(key): /aːnˈeːnˌdraːi̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧een‧draai‧en

Verb

aaneendraaien

1. (transitive) to wind together in a spiral

Conjugation

Conjugation of aaneendraaien (weak, separable)
infinitive	aaneendraaien
past singular	draaide aaneen
past participle	aaneengedraaid
infinitive	aaneendraaien
gerund	aaneendraaien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	draai aaneen	draaide aaneen	aaneendraai	aaneendraaide
2nd person sing. (jij)	draait aaneen, draai aaneen2	draaide aaneen	aaneendraait	aaneendraaide
2nd person sing. (u)	draait aaneen	draaide aaneen	aaneendraait	aaneendraaide
2nd person sing. (gij)	draait aaneen	draaide aaneen	aaneendraait	aaneendraaide
3rd person singular	draait aaneen	draaide aaneen	aaneendraait	aaneendraaide
plural	draaien aaneen	draaiden aaneen	aaneendraaien	aaneendraaiden
subjunctive sing.1	draaie aaneen	draaide aaneen	aaneendraaie	aaneendraaide
subjunctive plur.1	draaien aaneen	draaiden aaneen	aaneendraaien	aaneendraaiden
imperative sing.	draai aaneen
imperative plur.1	draait aaneen
participles	aaneendraaiend	aaneengedraaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• draaien aaneen