aanbrengen

Dutch

From aan +‎ brengen.

aanbrengen

(transitive) to mount, attach
(transitive) to apply (e.g. paint onto a surface)
(transitive) to fix, adjust
(transitive) to recruit, to enlist
(transitive) to bring near
(transitive, dated) to report, to message
- 1864, Christelijk zondagsblad voor het Nederlandsche volk, volume 3, number 21, page 250:
  Want vaak, zeer vaak gaan zij in een schamel gewaad gehuld daarheen, en schoon zij ons soms eene blijde boodschap aanbrengen, zoo strooijen zij niet enkel rozen, maar meermalen scherpe doornen op ons pad.
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation of aanbrengen (weak with past in -cht, separable)
infinitive	aanbrengen
past singular	bracht aan
past participle	aangebracht
infinitive	aanbrengen
gerund	aanbrengen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	breng aan	bracht aan	aanbreng	aanbracht
2nd person sing. (jij)	brengt aan, breng aan²	bracht aan	aanbrengt	aanbracht
2nd person sing. (u)	brengt aan	bracht aan	aanbrengt	aanbracht
2nd person sing. (gij)	brengt aan	bracht aan	aanbrengt	aanbracht
3rd person singular	brengt aan	bracht aan	aanbrengt	aanbracht
plural	brengen aan	brachten aan	aanbrengen	aanbrachten

subjunctive sing.¹	brenge aan	brachte aan	aanbrenge	aanbrachte
subjunctive plur.¹	brengen aan	brachten aan	aanbrengen	aanbrachten

imperative sing.	breng aan
imperative plur.¹	brengt aan

participles	aanbrengend	aangebracht
¹⁾ Archaic. ²⁾ In case of inversion.