Móni

See also: moni, Moni, mõni, mónǐ, moni-, and möni-

Hungarian

Etymology

Clipping of Mónika.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈmoːni]
• Hyphenation: Mó‧ni
• Rhymes: -ni

Proper noun

Móni

1. a diminutive of the female given name Mónika

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)

	singular	plural
nominative	Móni	Mónik
accusative	Mónit	Mónikat
dative	Móninak	Móniknak
instrumental	Mónival	Mónikkal
causal-final	Móniért	Mónikért
translative	Mónivá	Mónikká
terminative	Móniig	Mónikig
essive-formal	Móniként	Mónikként
essive-modal	—	—
inessive	Móniban	Mónikban
superessive	Mónin	Mónikon
adessive	Móninál	Móniknál
illative	Móniba	Mónikba
sublative	Mónira	Mónikra
allative	Mónihoz	Mónikhoz
elative	Móniból	Mónikból
delative	Móniról	Mónikról
ablative	Mónitól	Móniktól
non-attributive possessive – singular	Mónié	Móniké
non-attributive possessive – plural	Móniéi	Mónikéi

Possessive forms of Móni

possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	Mónim	Mónijaim (or Móniim)
2nd person sing.	Mónid	Mónijaid (or Móniid)
3rd person sing.	Mónija	Mónijai (or Mónii)
1st person plural	Mónink	Mónijaink (or Móniink)
2nd person plural	Mónitok	Mónijaitok (or Móniitok)
3rd person plural	Mónijuk	Mónijaik (or Móniik)