Kilis

English

Etymology

From Turkish Kilis.

Proper noun

Kilis

1. A city, district, and province of Turkey.

Turkish

Kilis ili

Kilis'in ilçeleri

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish كلیس (Kilis).

Pronunciation

• IPA^(key): [k̟ʰi.lis]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: Ki‧lis

Proper noun

Kilis

1. Kilis (a province of Turkey)
2. Kilis (a city and district of Kilis, Turkey)

Declension

Declension of Kilis

	singular	plural
nominative	Kilis	Kilisler / Kilis'ler
accusative	Kilis'i	Kilisleri / Kilis'leri
dative	Kilis'e	Kilislere / Kilis'lere
locative	Kilis'te	Kilislerde / Kilis'lerde
ablative	Kilis'ten	Kilislerden / Kilis'lerden
genitive	Kilis'in	Kilislerin / Kilis'lerin

Possessive forms of Kilis

	singular	plural
benim (my)	Kilis'im	Kilislerim Kilis'lerim
senin (your)	Kilis'in	Kilislerin Kilis'lerin
onun (his/her/its)	Kilis'i	Kilisleri Kilis'leri
bizim (our)	Kilis'imiz	Kilislerimiz Kilis'lerimiz
sizin (your)	Kilis'iniz	Kilisleriniz Kilis'leriniz
onların (their)	Kilis'i Kilisleri Kilis'leri	Kilisleri Kilis'leri

Derived terms

• Kilisli

See also

provinces of Turkeyedit

• Adana
• Adıyaman
• Afyonkarahisar
• Ağrı
• Aksaray
• Amasya
• Ankara
• Antalya
• Ardahan
• Artvin
• Aydın
• Balıkesir
• Bartın
• Batman
• Bayburt
• Bilecik
• Bingöl
• Bitlis
• Bolu
• Burdur
• Bursa
• Çanakkale
• Çankırı
• Çorum
• Denizli
• Diyarbakır
• Düzce
• Edirne
• Elâzığ
• Erzincan
• Erzurum
• Eskişehir
• Gaziantep
• Giresun
• Gümüşhane
• Hakkâri
• Hatay
• Iğdır
• Isparta
• İstanbul
• İzmir
• Kahramanmaraş
• Karabük
• Karaman
• Kars
• Kastamonu
• Kayseri
• Kırıkkale
• Kırklareli
• Kırşehir
• Kilis
• Kocaeli
• Konya
• Kütahya
• Malatya
• Manisa
• Mardin
• Mersin
• Muğla
• Muş
• Nevşehir
• Niğde
• Ordu
• Osmaniye
• Rize
• Sakarya
• Samsun
• Siirt
• Sinop
• Sivas
• Şanlıurfa
• Şırnak
• Tekirdağ
• Tokat
• Trabzon
• Tunceli
• Uşak
• Van
• Yalova
• Yozgat
• Zonguldak