Karabük

English

Etymology

From Turkish Karabük.

Proper noun

Karabük

1. A city, district, and province of Turkey.

Turkish

Karabük ili

Karabük'ün ilçeleri

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish قره بوك (kara bük); equivalent to kara (“black”) +‎ bük (“corner”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kɑˈɾɑ.byc/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: Ka‧ra‧bük

Proper noun

Karabük

1. Karabük (a city, district, and province of Turkey)

Declension

    declension of Karabük

	singular	plural
nominative	Karabük	Karabükler / Karabük'ler
accusative	Karabük'ü	Karabükleri / Karabük'leri
dative	Karabük'e	Karabüklere / Karabük'lere
locative	Karabük'te	Karabüklerde / Karabük'lerde
ablative	Karabük'ten	Karabüklerden / Karabük'lerden
genitive	Karabük'ün	Karabüklerin / Karabük'lerin

    possessive of Karabük

	singular	plural
benim (my)	Karabük'üm	Karabüklerim / Karabük'lerim
senin (your)	Karabük'ün	Karabüklerin / Karabük'lerim
onun (his/her/its)	Karabük'ü	Karabükleri / Karabük'leri
bizim (our)	Karabük'ümüz	Karabüklerimiz / Karabük'lerimiz
sizin (your)	Karabük'ünüz	Karabükleriniz / Karabük'leriniz
onların (their)	Karabük'ü / Karabükleri / Karabük'leri	Karabükleri / Karabük'leri

Derived terms

• Karabüklü

See also

• (provinces of Turkey) Adana, Adıyaman, Afyonkarahisar, Ağrı, Aksaray, Amasya, Ankara, Antalya, Ardahan, Artvin, Aydın, Balıkesir, Bartın, Batman, Bayburt, Bilecik, Bingöl, Bitlis, Bolu, Burdur, Bursa, Çanakkale, Çankırı, Çorum, Denizli, Diyarbakır, Düzce, Edirne, Elâzığ, Erzincan, Erzurum, Eskişehir, Gaziantep, Giresun, Gümüşhane, Hakkâri, Hatay, Iğdır, Isparta, İstanbul, İzmir, Kahramanmaraş, Karabük, Karaman, Kars, Kastamonu, Kayseri, Kırıkkale, Kırklareli, Kırşehir, Kilis, Kocaeli, Konya, Kütahya, Malatya, Manisa, Mardin, Mersin, Muğla, Muş, Nevşehir, Niğde, Ordu, Osmaniye, Rize, Sakarya, Samsun, Siirt, Sinop, Sivas, Şanlıurfa, Şırnak, Tekirdağ, Tokat, Trabzon, Tunceli, Uşak, Van, Yalova, Yozgat, Zonguldak ^{(Category: tr:Provinces of Turkey)}