ἀποπληκτικός

Ancient Greek

Etymology

From ἀποπλήσσω (apoplḗssō, “I strike with a stroke”) +‎ -τικός (-tikós), from ἀπό (apó, “of, from”) + πλήσσω (plḗssō, “I strike”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.plɛːk.ti.kós/ → /a.po.plik.tiˈkos/ → /a.po.plik.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.plɛːk.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.ple̝k.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.plik.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.plik.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.plik.tiˈkos/

Adjective

ᾰ̓ποπληκτῐκός • (ăpoplēktĭkós) m (feminine ᾰ̓ποπληκτῐκή, neuter ᾰ̓ποπληκτῐκόν); first/second declension

1. stupefied, confused
2. apoplectic

Inflection

First and second declension of ᾰ̓ποπληκτῐκός; ᾰ̓ποπληκτῐκή; ᾰ̓ποπληκτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓ποπληκτῐκός ăpoplēktĭkós	ᾰ̓ποπληκτῐκή ăpoplēktĭkḗ	ᾰ̓ποπληκτῐκόν ăpoplēktĭkón		ᾰ̓ποπληκτῐκώ ăpoplēktĭkṓ	ᾰ̓ποπληκτῐκᾱ́ ăpoplēktĭkā́	ᾰ̓ποπληκτῐκώ ăpoplēktĭkṓ		ᾰ̓ποπληκτῐκοί ăpoplēktĭkoí	ᾰ̓ποπληκτῐκαί ăpoplēktĭkaí	ᾰ̓ποπληκτῐκᾰ́ ăpoplēktĭkắ
Genitive		ᾰ̓ποπληκτῐκοῦ ăpoplēktĭkoû	ᾰ̓ποπληκτῐκῆς ăpoplēktĭkês	ᾰ̓ποπληκτῐκοῦ ăpoplēktĭkoû		ᾰ̓ποπληκτῐκοῖν ăpoplēktĭkoîn	ᾰ̓ποπληκτῐκαῖν ăpoplēktĭkaîn	ᾰ̓ποπληκτῐκοῖν ăpoplēktĭkoîn		ᾰ̓ποπληκτῐκῶν ăpoplēktĭkôn	ᾰ̓ποπληκτῐκῶν ăpoplēktĭkôn	ᾰ̓ποπληκτῐκῶν ăpoplēktĭkôn
Dative		ᾰ̓ποπληκτῐκῷ ăpoplēktĭkôi	ᾰ̓ποπληκτῐκῇ ăpoplēktĭkêi	ᾰ̓ποπληκτῐκῷ ăpoplēktĭkôi		ᾰ̓ποπληκτῐκοῖν ăpoplēktĭkoîn	ᾰ̓ποπληκτῐκαῖν ăpoplēktĭkaîn	ᾰ̓ποπληκτῐκοῖν ăpoplēktĭkoîn		ᾰ̓ποπληκτῐκοῖς ăpoplēktĭkoîs	ᾰ̓ποπληκτῐκαῖς ăpoplēktĭkaîs	ᾰ̓ποπληκτῐκοῖς ăpoplēktĭkoîs
Accusative		ᾰ̓ποπληκτῐκόν ăpoplēktĭkón	ᾰ̓ποπληκτῐκήν ăpoplēktĭkḗn	ᾰ̓ποπληκτῐκόν ăpoplēktĭkón		ᾰ̓ποπληκτῐκώ ăpoplēktĭkṓ	ᾰ̓ποπληκτῐκᾱ́ ăpoplēktĭkā́	ᾰ̓ποπληκτῐκώ ăpoplēktĭkṓ		ᾰ̓ποπληκτῐκούς ăpoplēktĭkoús	ᾰ̓ποπληκτῐκᾱ́ς ăpoplēktĭkā́s	ᾰ̓ποπληκτῐκᾰ́ ăpoplēktĭkắ
Vocative		ᾰ̓ποπληκτῐκέ ăpoplēktĭké	ᾰ̓ποπληκτῐκή ăpoplēktĭkḗ	ᾰ̓ποπληκτῐκόν ăpoplēktĭkón		ᾰ̓ποπληκτῐκώ ăpoplēktĭkṓ	ᾰ̓ποπληκτῐκᾱ́ ăpoplēktĭkā́	ᾰ̓ποπληκτῐκώ ăpoplēktĭkṓ		ᾰ̓ποπληκτῐκοί ăpoplēktĭkoí	ᾰ̓ποπληκτῐκαί ăpoplēktĭkaí	ᾰ̓ποπληκτῐκᾰ́ ăpoplēktĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓ποπληκτῐκῶς ăpoplēktĭkôs				ᾰ̓ποπληκτῐκώτερος ăpoplēktĭkṓteros				ᾰ̓ποπληκτῐκώτᾰτος ăpoplēktĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: apoplectic
• → French: apoplectique
• ⇒ Greek: αποπληκτικός (apopliktikós)

Further reading

• “ἀποπληκτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀποπληκτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποπληκτικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)