ἀποπληκτικός

Ancient Greek

Etymology

From ἀποπλήσσω (apoplḗssō, “I strike with a stroke”) +‎ -τικός (-tikós), from ἀπό (apó, “of, from”) + πλήσσω (plḗssō, “I strike”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.plɛːk.ti.kós/ → /a.po.plik.tiˈkos/ → /a.po.plik.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.plɛːk.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.ple̝k.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.plik.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.plik.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.plik.tiˈkos/

Adjective

ᾰ̓ποπληκτῐκός • (apoplēktikós) m (feminine ᾰ̓ποπληκτῐκή, neuter ᾰ̓ποπληκτῐκόν); first/second declension

1. stupefied, confused
2. apoplectic

Inflection

First and second declension of ᾰ̓ποπληκτῐκός; ᾰ̓ποπληκτῐκή; ᾰ̓ποπληκτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓ποπληκτῐκός apoplēktikós	ᾰ̓ποπληκτῐκή apoplēktikḗ	ᾰ̓ποπληκτῐκόν apoplēktikón		ᾰ̓ποπληκτῐκώ apoplēktikṓ	ᾰ̓ποπληκτῐκᾱ́ apoplēktikā́	ᾰ̓ποπληκτῐκώ apoplēktikṓ		ᾰ̓ποπληκτῐκοί apoplēktikoí	ᾰ̓ποπληκτῐκαί apoplēktikaí	ᾰ̓ποπληκτῐκᾰ́ apoplēktiká
Genitive		ᾰ̓ποπληκτῐκοῦ apoplēktikoû	ᾰ̓ποπληκτῐκῆς apoplēktikês	ᾰ̓ποπληκτῐκοῦ apoplēktikoû		ᾰ̓ποπληκτῐκοῖν apoplēktikoîn	ᾰ̓ποπληκτῐκαῖν apoplēktikaîn	ᾰ̓ποπληκτῐκοῖν apoplēktikoîn		ᾰ̓ποπληκτῐκῶν apoplēktikôn	ᾰ̓ποπληκτῐκῶν apoplēktikôn	ᾰ̓ποπληκτῐκῶν apoplēktikôn
Dative		ᾰ̓ποπληκτῐκῷ apoplēktikôi	ᾰ̓ποπληκτῐκῇ apoplēktikêi	ᾰ̓ποπληκτῐκῷ apoplēktikôi		ᾰ̓ποπληκτῐκοῖν apoplēktikoîn	ᾰ̓ποπληκτῐκαῖν apoplēktikaîn	ᾰ̓ποπληκτῐκοῖν apoplēktikoîn		ᾰ̓ποπληκτῐκοῖς apoplēktikoîs	ᾰ̓ποπληκτῐκαῖς apoplēktikaîs	ᾰ̓ποπληκτῐκοῖς apoplēktikoîs
Accusative		ᾰ̓ποπληκτῐκόν apoplēktikón	ᾰ̓ποπληκτῐκήν apoplēktikḗn	ᾰ̓ποπληκτῐκόν apoplēktikón		ᾰ̓ποπληκτῐκώ apoplēktikṓ	ᾰ̓ποπληκτῐκᾱ́ apoplēktikā́	ᾰ̓ποπληκτῐκώ apoplēktikṓ		ᾰ̓ποπληκτῐκούς apoplēktikoús	ᾰ̓ποπληκτῐκᾱ́ς apoplēktikā́s	ᾰ̓ποπληκτῐκᾰ́ apoplēktiká
Vocative		ᾰ̓ποπληκτῐκέ apoplēktiké	ᾰ̓ποπληκτῐκή apoplēktikḗ	ᾰ̓ποπληκτῐκόν apoplēktikón		ᾰ̓ποπληκτῐκώ apoplēktikṓ	ᾰ̓ποπληκτῐκᾱ́ apoplēktikā́	ᾰ̓ποπληκτῐκώ apoplēktikṓ		ᾰ̓ποπληκτῐκοί apoplēktikoí	ᾰ̓ποπληκτῐκαί apoplēktikaí	ᾰ̓ποπληκτῐκᾰ́ apoplēktiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓ποπληκτῐκῶς apoplēktikôs				ᾰ̓ποπληκτῐκώτερος apoplēktikṓteros				ᾰ̓ποπληκτῐκώτᾰτος apoplēktikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: apoplectic
• → French: apoplectique
• ⇒ Greek: αποπληκτικός (apopliktikós)

Further reading

• “ἀποπληκτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀποπληκτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποπληκτικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)