Jump to content

ἀποκαθίστημι

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From ἀπο- (apo-, back again) +‎ καθίστημι (kathístēmi, to set, place, constitute, appoint).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ἀποκαθίστημι • (apokathístēmi)

  1. to restore, reestablish, reinstate, return to a prior condition
    • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Constitution of the Lacedaimonians 6.3:
      ὁ γὰρ ἀσθενήσας ἢ δεηθεὶς ὀχήματος ἢ ταχύ ποι βουληθεὶς ἀφικέσθαι, ἤν που ἴδῃ ἵππον ὄντα, λαβὼν καὶ χρησάμενος καλῶς ἀποκαθίστησιν.
      ho gàr asthenḗsas ḕ deētheìs okhḗmatos ḕ takhú poi boulētheìs aphikésthai, ḗn pou ídēi híppon ónta, labṑn kaì khrēsámenos kalôs apokathístēsin.
    • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, Histories 3.98.7:
      νῦν οὖν ἠγγικότων Ῥωμαίων καὶ προσκαθεζομένων τῇ Ζακάνθῃ, καὶ κινδυνευούσης τῆς πόλεως, ἐὰν ἐξαγαγὼν τοὺς ὁμήρους ἀποκαταστήσῃ τοῖς γονεῦσι καὶ ταῖς πόλεσιν, ἐκλύσειν μὲν αὐτὸν τῶν Ῥωμαίων τὴν φιλοτιμίαν: τοῦτο γὰρ αὐτὸ καὶ μάλιστα σπουδάζειν ἐκείνους πρᾶξαι, κυριεύοντας τῶν ὁμήρων
      nûn oûn ēngikótōn Rhōmaíōn kaì proskathezoménōn têi Zakánthēi, kaì kinduneuoúsēs tês póleōs, eàn exagagṑn toùs homḗrous apokatastḗsēi toîs goneûsi kaì taîs pólesin, eklúsein mèn autòn tôn Rhōmaíōn tḕn philotimían: toûto gàr autò kaì málista spoudázein ekeínous prâxai, kurieúontas tôn homḗrōn
    1. (medicine) to restore to health, cure
    2. (military, of troop units) to restore formation
  2. to hand over, deliver, pay dues
  3. (astrology, of planets) to complete a revolution
  4. (of islands) to be disconnected from the mainland

Conjugation

[edit]
   Present: ἀποκαθίστημῐ, ἀποκαθίστᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκαθίστημῐ ἀποκαθίστης ἀποκαθίστησῐ(ν) ἀποκαθίστᾰτον ἀποκαθίστᾰτον ἀποκαθίστᾰμεν ἀποκαθίστᾰτε ἀποκαθιστᾶσῐ(ν)
subjunctive ἀποκαθιστῶ ἀποκαθιστῇς ἀποκαθιστῇ ἀποκαθιστῆτον ἀποκαθιστῆτον ἀποκαθιστῶμεν ἀποκαθιστῆτε ἀποκαθιστῶσῐ(ν)
optative ἀποκαθισταίην ἀποκαθισταίης ἀποκαθισταίη ἀποκαθισταῖτον,
ἀποκαθισταίητον 		ἀποκαθισταίτην,
ἀποκαθισταιήτην 		ἀποκαθισταῖμεν,
ἀποκαθισταίημεν 		ἀποκαθισταῖτε,
ἀποκαθισταίητε 		ἀποκαθισταῖεν,
ἀποκαθισταίησᾰν
imperative   ἀποκαθίστη ἀποκαθιστᾰ́τω ἀποκαθίστᾰτον ἀποκαθιστᾰ́των   ἀποκαθίστᾰτε ἀποκαθιστᾰ́ντων
middle/
passive 		indicative ἀποκαθίστᾰμαι ἀποκαθίστᾰσαι ἀποκαθίστᾰται ἀποκαθίστᾰσθον ἀποκαθίστᾰσθον ἀποκαθιστᾰ́μεθᾰ ἀποκαθίστᾰσθε ἀποκαθίστᾰνται
subjunctive ἀποκαθιστῶμαι ἀποκαθιστῇ ἀποκαθιστῆται ἀποκαθιστῆσθον ἀποκαθιστῆσθον ἀποκαθιστώμεθᾰ ἀποκαθιστῆσθε ἀποκαθιστῶνται
optative ἀποκαθισταίμην ἀποκαθίσταιο ἀποκαθίσταιτο ἀποκαθίσταισθον ἀποκαθισταίσθην ἀποκαθισταίμεθᾰ ἀποκαθίσταισθε ἀποκαθίσταιντο
imperative   ἀποκαθίστᾰσο ἀποκαθιστᾰ́σθω ἀποκαθίστᾰσθον ἀποκαθιστᾰ́σθων   ἀποκαθίστᾰσθε ἀποκαθιστᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀποκαθιστᾰ́ναι ἀποκαθίστᾰσθαι
participle m ἀποκαθιστᾱ́ς ἀποκαθιστᾰ́μενος
f ἀποκαθιστᾶσᾰ ἀποκαθιστᾰμένη
n ἀποκαθιστᾰ́ν ἀποκαθιστᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποκαταστήσω, ἀποκαταστήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκαταστήσω ἀποκαταστήσεις ἀποκαταστήσει ἀποκαταστήσετον ἀποκαταστήσετον ἀποκαταστήσομεν ἀποκαταστήσετε ἀποκαταστήσουσῐ(ν)
optative ἀποκαταστήσοιμῐ ἀποκαταστήσοις ἀποκαταστήσοι ἀποκαταστήσοιτον ἀποκαταστησοίτην ἀποκαταστήσοιμεν ἀποκαταστήσοιτε ἀποκαταστήσοιεν
middle indicative ἀποκαταστήσομαι ἀποκαταστήσῃ,
ἀποκαταστήσει 		ἀποκαταστήσεται ἀποκαταστήσεσθον ἀποκαταστήσεσθον ἀποκαταστησόμεθᾰ ἀποκαταστήσεσθε ἀποκαταστήσονται
optative ἀποκαταστησοίμην ἀποκαταστήσοιο ἀποκαταστήσοιτο ἀποκαταστήσοισθον ἀποκαταστησοίσθην ἀποκαταστησοίμεθᾰ ἀποκαταστήσοισθε ἀποκαταστήσοιντο
active middle
infinitive ἀποκαταστήσειν ἀποκαταστήσεσθαι
participle m ἀποκαταστήσων ἀποκαταστησόμενος
f ἀποκαταστήσουσᾰ ἀποκαταστησομένη
n ἀποκαταστῆσον ἀποκαταστησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀποκατέστησᾰ, ἀποκατεστησᾰ́μην, ἀποκατεστάθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκατέστησᾰ ἀποκατέστησᾰς ἀποκατέστησε(ν) ἀποκατεστήσᾰτον ἀποκατεστησᾰ́την ἀποκατεστήσᾰμεν ἀποκατεστήσᾰτε ἀποκατέστησᾰν
subjunctive ἀποκαταστήσω ἀποκαταστήσῃς ἀποκαταστήσῃ ἀποκαταστήσητον ἀποκαταστήσητον ἀποκαταστήσωμεν ἀποκαταστήσητε ἀποκαταστήσωσῐ(ν)
optative ἀποκαταστήσαιμῐ ἀποκαταστήσειᾰς,
ἀποκαταστήσαις 		ἀποκαταστήσειε(ν),
ἀποκαταστήσαι 		ἀποκαταστήσαιτον ἀποκαταστησαίτην ἀποκαταστήσαιμεν ἀποκαταστήσαιτε ἀποκαταστήσειᾰν,
ἀποκαταστήσαιεν
imperative   ἀποκατάστησον ἀποκαταστησᾰ́τω ἀποκαταστήσᾰτον ἀποκαταστησᾰ́των   ἀποκαταστήσᾰτε ἀποκαταστησᾰ́ντων
middle indicative ἀποκατεστησᾰ́μην ἀποκατεστήσω ἀποκατεστήσᾰτο ἀποκατεστήσᾰσθον ἀποκατεστησᾰ́σθην ἀποκατεστησᾰ́μεθᾰ ἀποκατεστήσᾰσθε ἀποκατεστήσᾰντο
subjunctive ἀποκαταστήσωμαι ἀποκαταστήσῃ ἀποκαταστήσηται ἀποκαταστήσησθον ἀποκαταστήσησθον ἀποκαταστησώμεθᾰ ἀποκαταστήσησθε ἀποκαταστήσωνται
optative ἀποκαταστησαίμην ἀποκαταστήσαιο ἀποκαταστήσαιτο ἀποκαταστήσαισθον ἀποκαταστησαίσθην ἀποκαταστησαίμεθᾰ ἀποκαταστήσαισθε ἀποκαταστήσαιντο
imperative   ἀποκατάστησαι ἀποκαταστησᾰ́σθω ἀποκαταστήσᾰσθον ἀποκαταστησᾰ́σθων   ἀποκαταστήσᾰσθε ἀποκαταστησᾰ́σθων
passive indicative ἀποκατεστάθην ἀποκατεστάθης ἀποκατεστάθη ἀποκατεστάθητον ἀποκατεσταθήτην ἀποκατεστάθημεν ἀποκατεστάθητε ἀποκατεστάθησᾰν
subjunctive ἀποκατασταθῶ ἀποκατασταθῇς ἀποκατασταθῇ ἀποκατασταθῆτον ἀποκατασταθῆτον ἀποκατασταθῶμεν ἀποκατασταθῆτε ἀποκατασταθῶσῐ(ν)
optative ἀποκατασταθείην ἀποκατασταθείης ἀποκατασταθείη ἀποκατασταθεῖτον,
ἀποκατασταθείητον 		ἀποκατασταθείτην,
ἀποκατασταθειήτην 		ἀποκατασταθεῖμεν,
ἀποκατασταθείημεν 		ἀποκατασταθεῖτε,
ἀποκατασταθείητε 		ἀποκατασταθεῖεν,
ἀποκατασταθείησᾰν
imperative   ἀποκαταστάθητῐ ἀποκατασταθήτω ἀποκαταστάθητον ἀποκατασταθήτων   ἀποκαταστάθητε ἀποκατασταθέντων
active middle passive
infinitive ἀποκαταστῆσαι ἀποκαταστήσᾰσθαι ἀποκατασταθῆναι
participle m ἀποκαταστήσᾱς ἀποκαταστησᾰ́μενος ἀποκατασταθείς
f ἀποκαταστήσᾱσᾰ ἀποκαταστησᾰμένη ἀποκατασταθεῖσᾰ
n ἀποκαταστῆσᾰν ἀποκαταστησᾰ́μενον ἀποκατασταθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπεκατέστησᾰ, ἀπεκατεστησᾰ́μην, ἀπεκατεστάθην (Late)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπεκατέστησᾰ ἀπεκατέστησᾰς ἀπεκατέστησε(ν) ἀπεκατεστήσᾰτον ἀπεκατεστησᾰ́την ἀπεκατεστήσᾰμεν ἀπεκατεστήσᾰτε ἀπεκατέστησᾰν
subjunctive ἀποκαταστήσω ἀποκαταστήσῃς ἀποκαταστήσῃ ἀποκαταστήσητον ἀποκαταστήσητον ἀποκαταστήσωμεν ἀποκαταστήσητε ἀποκαταστήσωσῐ(ν)
optative ἀποκαταστήσαιμῐ ἀποκαταστήσειᾰς,
ἀποκαταστήσαις 		ἀποκαταστήσειε(ν),
ἀποκαταστήσαι 		ἀποκαταστήσαιτον ἀποκαταστησαίτην ἀποκαταστήσαιμεν ἀποκαταστήσαιτε ἀποκαταστήσειᾰν,
ἀποκαταστήσαιεν
imperative   ἀποκατάστησον ἀποκαταστησᾰ́τω ἀποκαταστήσᾰτον ἀποκαταστησᾰ́των   ἀποκαταστήσᾰτε ἀποκαταστησᾰ́ντων
middle indicative ἀπεκατεστησᾰ́μην ἀπεκατεστήσω ἀπεκατεστήσᾰτο ἀπεκατεστήσᾰσθον ἀπεκατεστησᾰ́σθην ἀπεκατεστησᾰ́μεθᾰ ἀπεκατεστήσᾰσθε ἀπεκατεστήσᾰντο
subjunctive ἀποκαταστήσωμαι ἀποκαταστήσῃ ἀποκαταστήσηται ἀποκαταστήσησθον ἀποκαταστήσησθον ἀποκαταστησώμεθᾰ ἀποκαταστήσησθε ἀποκαταστήσωνται
optative ἀποκαταστησαίμην ἀποκαταστήσαιο ἀποκαταστήσαιτο ἀποκαταστήσαισθον ἀποκαταστησαίσθην ἀποκαταστησαίμεθᾰ ἀποκαταστήσαισθε ἀποκαταστήσαιντο
imperative   ἀποκατάστησαι ἀποκαταστησᾰ́σθω ἀποκαταστήσᾰσθον ἀποκαταστησᾰ́σθων   ἀποκαταστήσᾰσθε ἀποκαταστησᾰ́σθων
passive indicative ἀπεκατεστάθην ἀπεκατεστάθης ἀπεκατεστάθη ἀπεκατεστάθητον ἀπεκατεσταθήτην ἀπεκατεστάθημεν ἀπεκατεστάθητε ἀπεκατεστάθησᾰν
subjunctive ἀποκατασταθῶ ἀποκατασταθῇς ἀποκατασταθῇ ἀποκατασταθῆτον ἀποκατασταθῆτον ἀποκατασταθῶμεν ἀποκατασταθῆτε ἀποκατασταθῶσῐ(ν)
optative ἀποκατασταθείην ἀποκατασταθείης ἀποκατασταθείη ἀποκατασταθεῖτον,
ἀποκατασταθείητον 		ἀποκατασταθείτην,
ἀποκατασταθειήτην 		ἀποκατασταθεῖμεν,
ἀποκατασταθείημεν 		ἀποκατασταθεῖτε,
ἀποκατασταθείητε 		ἀποκατασταθεῖεν,
ἀποκατασταθείησᾰν
imperative   ἀποκαταστάθητῐ ἀποκατασταθήτω ἀποκαταστάθητον ἀποκατασταθήτων   ἀποκαταστάθητε ἀποκατασταθέντων
active middle passive
infinitive ἀποκαταστῆσαι ἀποκαταστήσᾰσθαι ἀποκατασταθῆναι
participle m ἀποκαταστήσᾱς ἀποκαταστησᾰ́μενος ἀποκατασταθείς
f ἀποκαταστήσᾱσᾰ ἀποκαταστησᾰμένη ἀποκατασταθεῖσᾰ
n ἀποκαταστῆσᾰν ἀποκαταστησᾰ́μενον ἀποκατασταθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀποκατέστην, ἀποκατεστᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκατέστην ἀποκατέστης ἀποκατέστη ἀποκατέστητον ἀποκατεστήτην ἀποκατέστημεν ἀποκατέστητε ἀποκατέστησᾰν
subjunctive ἀποκαταστῶ ἀποκαταστῇς ἀποκαταστῇ ἀποκαταστῆτον ἀποκαταστῆτον ἀποκαταστῶμεν ἀποκαταστῆτε ἀποκαταστῶσῐ(ν)
optative ἀποκατασταίην ἀποκατασταίης ἀποκατασταίη ἀποκατασταῖτον,
ἀποκατασταίητον 		ἀποκατασταίτην,
ἀποκατασταιήτην 		ἀποκατασταῖμεν,
ἀποκατασταίημεν 		ἀποκατασταῖτε,
ἀποκατασταίητε 		ἀποκατασταῖεν,
ἀποκατασταίησᾰν
imperative   ἀποκατάστηθῐ ἀποκαταστήτω ἀποκατάστητον ἀποκαταστήτων   ἀποκατάστητε ἀποκαταστᾰ́ντων
middle indicative ἀποκατεστᾰ́μην ἀποκατέστω ἀποκατέστᾰτο ἀποκατέστᾰσθον ἀποκατεστᾰ́σθην ἀποκατεστᾰ́μεθᾰ ἀποκατέστᾰσθε ἀποκατέστᾰντο
subjunctive ἀποκαταστῶμαι ἀποκαταστῇ ἀποκαταστῆται ἀποκαταστῆσθον ἀποκαταστῆσθον ἀποκαταστώμεθᾰ ἀποκαταστῆσθε ἀποκαταστῶνται
optative ἀποκατασταίμην ἀποκατασταῖο ἀποκατασταῖτο ἀποκατασταῖσθον ἀποκατασταίσθην ἀποκατασταίμεθᾰ ἀποκατασταῖσθε ἀποκατασταῖντο
imperative   ἀποκατάστω ἀποκαταστᾰ́σθω ἀποκατάστᾰσθον ἀποκαταστᾰ́σθων   ἀποκατάστᾰσθε ἀποκαταστᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀποκαταστῆναι ἀποκατάστᾰσθαι
participle m ἀποκαταστᾱ́ς ἀποκαταστᾰ́μενος
f ἀποκαταστᾶσᾰ ἀποκαταστᾰμένη
n ἀποκαταστᾰ́ν ἀποκαταστᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀποκαθέστᾰκᾰ, ἀποκαθέστᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκαθέστᾰκᾰ ἀποκαθέστᾰκᾰς ἀποκαθέστᾰκε(ν) ἀποκαθεστᾰ́κᾰτον ἀποκαθεστᾰ́κᾰτον ἀποκαθεστᾰ́κᾰμεν ἀποκαθεστᾰ́κᾰτε ἀποκαθεστᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποκαθεστᾰ́κω ἀποκαθεστᾰ́κῃς ἀποκαθεστᾰ́κῃ ἀποκαθεστᾰ́κητον ἀποκαθεστᾰ́κητον ἀποκαθεστᾰ́κωμεν ἀποκαθεστᾰ́κητε ἀποκαθεστᾰ́κωσῐ(ν)
optative ἀποκαθεστᾰ́κοιμῐ,
ἀποκαθεστᾰκοίην 		ἀποκαθεστᾰ́κοις,
ἀποκαθεστᾰκοίης 		ἀποκαθεστᾰ́κοι,
ἀποκαθεστᾰκοίη 		ἀποκαθεστᾰ́κοιτον ἀποκαθεστᾰκοίτην ἀποκαθεστᾰ́κοιμεν ἀποκαθεστᾰ́κοιτε ἀποκαθεστᾰ́κοιεν
imperative   ἀποκαθέστᾰκε ἀποκαθεστᾰκέτω ἀποκαθεστᾰ́κετον ἀποκαθεστᾰκέτων   ἀποκαθεστᾰ́κετε ἀποκαθεστᾰκόντων
middle/
passive 		indicative ἀποκαθέστᾰμαι ἀποκαθέστᾰσαι ἀποκαθέστᾰται ἀποκαθέστᾰσθον ἀποκαθέστᾰσθον ἀποκαθεστᾰ́μεθᾰ ἀποκαθέστᾰσθε ἀποκαθέστᾰνται
subjunctive ἀποκαθεστᾰμένος ὦ ἀποκαθεστᾰμένος ᾖς ἀποκαθεστᾰμένος ᾖ ἀποκαθεστᾰμένω ἦτον ἀποκαθεστᾰμένω ἦτον ἀποκαθεστᾰμένοι ὦμεν ἀποκαθεστᾰμένοι ἦτε ἀποκαθεστᾰμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀποκαθεστᾰμένος εἴην ἀποκαθεστᾰμένος εἴης ἀποκαθεστᾰμένος εἴη ἀποκαθεστᾰμένω εἴητον/εἶτον ἀποκαθεστᾰμένω εἰήτην/εἴτην ἀποκαθεστᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀποκαθεστᾰμένοι εἴητε/εἶτε ἀποκαθεστᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀποκαθέστᾰσο ἀποκαθεστᾰ́σθω ἀποκαθέστᾰσθον ἀποκαθεστᾰ́σθων   ἀποκαθέστᾰσθε ἀποκαθεστᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀποκαθεστᾰκέναι ἀποκαθεστᾰ́σθαι
participle m ἀποκαθεστᾰκώς ἀποκαθεστᾰμένος
f ἀποκαθεστᾰκυῖᾰ ἀποκαθεστᾰμένη
n ἀποκαθεστᾰκός ἀποκαθεστᾰμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

[edit]
[edit]

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀποκαθίστημι&oldid=84081823"