ἀποκατάστασις

Ancient Greek

Etymology

From ἀποκαθίστημι (apokathístēmi) +‎ -σις (-sis).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.ka.tás.ta.sis/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.kaˈtas.ta.sis/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.kaˈtas.ta.sis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.kaˈtas.ta.sis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.kaˈtas.ta.sis/

Noun

ἀποκατάστασις • (apokatástasis) f (genitive ἀποκατάστασεως); third declension

restoration, re-establishment
- 1 CE – 100 CE, Aretaeus, De Curatione Diuturnorum Morborum Libri Duo 1.5:
  ἄλλ᾽ ὅσα σαρκῶν τε ἀνάπλασιν ποιέεται καὶ δυνάμιος ἰσχὺν, καὶ τῆς φύσιος ἐς τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασιν.
  áll’ hósa sarkôn te anáplasin poiéetai kaì dunámios iskhùn, kaì tês phúsios es tò arkhaîon apokatástasin.
reversal, return
1. (astrology) return of the stars to the same position as the prior year
  Antonym: άνταττοκατάστάσις (ántattokatástásis)
  - 100 BCE – 1 BCE, Diodorus Siculus, Library 12.36:
    ἐν δὲ τοῖς εἰρημένοις ἔτεσι τὰ ἄστρα τὴν ἀποκατάστασιν ποιεῖται καὶ καθάπερ ἐνιαυτοῦ τινος μεγάλου τὸν ἀνακυκλισμὸν λαμβάνει: διὸ καί τινες αὐτὸν Μέτωνος ἐνιαυτὸν ὀνομάζουσι.
    en dè toîs eirēménois étesi tà ástra tḕn apokatástasin poieîtai kaì katháper eniautoû tinos megálou tòn anakuklismòn lambánei: diò kaí tines autòn Métōnos eniautòn onomázousi.
recovery
- 1 CE – 100 CE, Aretaeus, De Causis et Signis Acutorum Morborum :
  κἢν ἐπὶ τῶν διαίμων παλινδρομέῃ μὲν ἡ χολὴ, ἐπ᾽ αὐτῇ δὲ φλέγμα, ἀσφαλὴς ἡ ἀποκατάστασις: καὶ τάδε, ἢν ἀπὸ τρίτης ἡμέρης ἄρχηται, καὶ Ρ῾ηϊδίως ἀναβήσσουσι, λεῖα, ὁμαλὰ, ὑγρὰ, ῾οὐ στρογγύλα.
  kḕn epì tôn diaímōn palindroméēi mèn hē kholḕ, ep’ autêi dè phlégma, asphalḕs hē apokatástasis: kaì táde, ḕn apò trítēs hēmérēs árkhētai, kaì Rhēïdíōs anabḗssousi, leîa, homalà, hugrà, ou strongúla.
(Christianity, theology) restoration of all things to harmony and the intended order outlined by the Christian God
- Acts 3.21:
  ὃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ θεὸς διὰ στόματος τῶν ἁγίων ἀπ’ αἰῶνος αὐτοῦ προφητῶν.
  hòn deî ouranòn mèn déxasthai ákhri khrónōn apokatastáseōs pántōn hôn elálēsen ho theòs dià stómatos tôn hagíōn ap’ aiônos autoû prophētôn.

Declension

Third declension of ἡ ἀποκατάστασῐς; τῆς ἀποκαταστάσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἀποκατάστασῐς hē apokatástasĭs	τὼ ἀποκαταστάσει tṑ apokatastásei	αἱ ἀποκαταστάσεις hai apokatastáseis
Genitive	τῆς ἀποκαταστάσεως tês apokatastáseōs	τοῖν ἀποκαταστασέοιν toîn apokatastaséoin	τῶν ἀποκαταστάσεων tôn apokatastáseōn
Dative	τῇ ἀποκαταστάσει têi apokatastásei	τοῖν ἀποκαταστασέοιν toîn apokatastaséoin	ταῖς ἀποκαταστάσεσῐ / ἀποκαταστάσεσῐν taîs apokatastásesĭ(n)
Accusative	τὴν ἀποκατάστασῐν tḕn apokatástasĭn	τὼ ἀποκαταστάσει tṑ apokatastásei	τᾱ̀ς ἀποκαταστάσεις tā̀s apokatastáseis
Vocative	ἀποκατάστασῐ apokatástasĭ	ἀποκαταστάσει apokatastásei	ἀποκαταστάσεις apokatastáseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

ἀποκαταστατικός (apokatastatikós)

Related terms

ἀποκαταστασία (apokatastasía)

Descendants

Terms

Hellenic
- Greek: αποκατάσταση (apokatástasi)
Slavic
- → Polish: apokatastaza
- → Russian: апоката́стасис (apokatástasis)
Latino-Faliscan
- → Latin: apocatastasis
  - → English: apocatastasis
  - Romance
    - Portuguese: apocatástase
    - French: apocatastase
    - Italian: apocatastasi
    - Spanish: apocatástasis

References

“ἀποκατάστασις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀποκατάστασις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀποκατάστασις in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
G605 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
ἀποκατάστασις, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011