सव

Sanskrit

Etymology

From सू (sū).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /sɐ.ʋɐ́/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /s̪ɐ.ʋɐ/

Noun

सव • (savá) stem, m

1. one who sets in motion or impels , an instigator , stimulator , commander
2. the sun ( cf. [ savitṛ ] )
3. setting in motion , vivification , instigation , impulse , command , order (esp. applied to the activity of Savitṛi ; dat. [ savā́ya ] , " for setting in motion " )
4. name of particular initiatory rites , inauguration , consecration
5. a kind of sacrifice
6. any sacrifice

Declension

Masculine a-stem declension of सव

	singular	dual	plural
nominative	सवः (saváḥ)	सवौ (savaú) सवा¹ (savā́¹)	सवाः (savā́ḥ) सवासः¹ (savā́saḥ¹)
vocative	सव (sáva)	सवौ (sávau) सवा¹ (sávā¹)	सवाः (sávāḥ) सवासः¹ (sávāsaḥ¹)
accusative	सवम् (savám)	सवौ (savaú) सवा¹ (savā́¹)	सवान् (savā́n)
instrumental	सवेन (savéna)	सवाभ्याम् (savā́bhyām)	सवैः (savaíḥ) सवेभिः¹ (savébhiḥ¹)
dative	सवाय (savā́ya)	सवाभ्याम् (savā́bhyām)	सवेभ्यः (savébhyaḥ)
ablative	सवात् (savā́t)	सवाभ्याम् (savā́bhyām)	सवेभ्यः (savébhyaḥ)
genitive	सवस्य (savásya)	सवयोः (saváyoḥ)	सवानाम् (savā́nām)
locative	सवे (savé)	सवयोः (saváyoḥ)	सवेषु (savéṣu)

• ¹Vedic