मन्त्रिन्

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

From मन्त्र (mántra) +‎ -इन् (-in).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

मन्त्रिन् (mantrín) stem

  1. wise, eloquent

Declension

[edit]
Masculine in-stem declension of मन्त्रिन् (mantrín)
Singular Dual Plural
Nominative मन्त्री
mantrī́
मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹
mantríṇau / mantríṇā¹
मन्त्रिणः
mantríṇaḥ
Vocative मन्त्रिन्
mántrin
मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹
mántriṇau / mántriṇā¹
मन्त्रिणः
mántriṇaḥ
Accusative मन्त्रिणम्
mantríṇam
मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹
mantríṇau / mantríṇā¹
मन्त्रिणः
mantríṇaḥ
Instrumental मन्त्रिणा
mantríṇā
मन्त्रिभ्याम्
mantríbhyām
मन्त्रिभिः
mantríbhiḥ
Dative मन्त्रिणे
mantríṇe
मन्त्रिभ्याम्
mantríbhyām
मन्त्रिभ्यः
mantríbhyaḥ
Ablative मन्त्रिणः
mantríṇaḥ
मन्त्रिभ्याम्
mantríbhyām
मन्त्रिभ्यः
mantríbhyaḥ
Genitive मन्त्रिणः
mantríṇaḥ
मन्त्रिणोः
mantríṇoḥ
मन्त्रिणाम्
mantríṇām
Locative मन्त्रिणि
mantríṇi
मन्त्रिणोः
mantríṇoḥ
मन्त्रिषु
mantríṣu
Notes
  • ¹Vedic
Feminine ī-stem declension of मन्त्रिणी (mantríṇī)
Singular Dual Plural
Nominative मन्त्रिणी
mantríṇī
मन्त्रिण्यौ / मन्त्रिणी¹
mantríṇyau / mantríṇī¹
मन्त्रिण्यः / मन्त्रिणीः¹
mantríṇyaḥ / mantríṇīḥ¹
Vocative मन्त्रिणि
mántriṇi
मन्त्रिण्यौ / मन्त्रिणी¹
mántriṇyau / mántriṇī¹
मन्त्रिण्यः / मन्त्रिणीः¹
mántriṇyaḥ / mántriṇīḥ¹
Accusative मन्त्रिणीम्
mantríṇīm
मन्त्रिण्यौ / मन्त्रिणी¹
mantríṇyau / mantríṇī¹
मन्त्रिणीः
mantríṇīḥ
Instrumental मन्त्रिण्या
mantríṇyā
मन्त्रिणीभ्याम्
mantríṇībhyām
मन्त्रिणीभिः
mantríṇībhiḥ
Dative मन्त्रिण्यै
mantríṇyai
मन्त्रिणीभ्याम्
mantríṇībhyām
मन्त्रिणीभ्यः
mantríṇībhyaḥ
Ablative मन्त्रिण्याः / मन्त्रिण्यै²
mantríṇyāḥ / mantríṇyai²
मन्त्रिणीभ्याम्
mantríṇībhyām
मन्त्रिणीभ्यः
mantríṇībhyaḥ
Genitive मन्त्रिण्याः / मन्त्रिण्यै²
mantríṇyāḥ / mantríṇyai²
मन्त्रिण्योः
mantríṇyoḥ
मन्त्रिणीनाम्
mantríṇīnām
Locative मन्त्रिण्याम्
mantríṇyām
मन्त्रिण्योः
mantríṇyoḥ
मन्त्रिणीषु
mantríṇīṣu
Notes
  • ¹Vedic
  • ²Brāhmaṇas
Neuter in-stem declension of मन्त्रिन् (mantrín)
Singular Dual Plural
Nominative मन्त्रि
mantrí
मन्त्रिणी
mantríṇī
मन्त्रीणि
mantrī́ṇi
Vocative मन्त्रि / मन्त्रिन्
mántri / mántrin
मन्त्रिणी
mántriṇī
मन्त्रीणि
mántrīṇi
Accusative मन्त्रि
mantrí
मन्त्रिणी
mantríṇī
मन्त्रीणि
mantrī́ṇi
Instrumental मन्त्रिणा
mantríṇā
मन्त्रिभ्याम्
mantríbhyām
मन्त्रिभिः
mantríbhiḥ
Dative मन्त्रिणे
mantríṇe
मन्त्रिभ्याम्
mantríbhyām
मन्त्रिभ्यः
mantríbhyaḥ
Ablative मन्त्रिणः
mantríṇaḥ
मन्त्रिभ्याम्
mantríbhyām
मन्त्रिभ्यः
mantríbhyaḥ
Genitive मन्त्रिणः
mantríṇaḥ
मन्त्रिणोः
mantríṇoḥ
मन्त्रिणाम्
mantríṇām
Locative मन्त्रिणि
mantríṇi
मन्त्रिणोः
mantríṇoḥ
मन्त्रिषु
mantríṣu

Noun

[edit]

मन्त्रिन् (mantrín) stemm (feminine मन्त्रिणी)

  1. a minister, councilor, king's counselor, scholar (especially within artistic or intellectual circles)
  2. (chess) the queen
  3. (astrology) the 12th mansion

Declension

[edit]
Masculine in-stem declension of मन्त्रिन् (mantrín)
Singular Dual Plural
Nominative मन्त्री
mantrī́
मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹
mantríṇau / mantríṇā¹
मन्त्रिणः
mantríṇaḥ
Vocative मन्त्रिन्
mántrin
मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹
mántriṇau / mántriṇā¹
मन्त्रिणः
mántriṇaḥ
Accusative मन्त्रिणम्
mantríṇam
मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹
mantríṇau / mantríṇā¹
मन्त्रिणः
mantríṇaḥ
Instrumental मन्त्रिणा
mantríṇā
मन्त्रिभ्याम्
mantríbhyām
मन्त्रिभिः
mantríbhiḥ
Dative मन्त्रिणे
mantríṇe
मन्त्रिभ्याम्
mantríbhyām
मन्त्रिभ्यः
mantríbhyaḥ
Ablative मन्त्रिणः
mantríṇaḥ
मन्त्रिभ्याम्
mantríbhyām
मन्त्रिभ्यः
mantríbhyaḥ
Genitive मन्त्रिणः
mantríṇaḥ
मन्त्रिणोः
mantríṇoḥ
मन्त्रिणाम्
mantríṇām
Locative मन्त्रिणि
mantríṇi
मन्त्रिणोः
mantríṇoḥ
मन्त्रिषु
mantríṣu
Notes
  • ¹Vedic
[edit]

Descendants

[edit]

References

[edit]
  • Monier Williams (1899) “मन्त्रिन्”, in A Sanskrit–English Dictionary, [], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 786, column 3.
  • Mayrhofer, Manfred (1996) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen [Etymological Dictionary of Old Indo-Aryan]‎[1] (in German), volume 2, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, page 311