կռնչել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian կռնչել (kṙnčʻel), infinitive of կռնչեմ (kṙnčʻem); see it for more.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

կռնչել (kṙnčʻel)

  1. Alternative form of կռնչալ (kṙnčʻal)

Declension

[edit]

Conjugation

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative կռնչել (kṙnčʻel)
dative կռնչելու (kṙnčʻelu)
ablative կռնչելուց (kṙnčʻelucʻ)
instrumental կռնչելով (kṙnčʻelov)
locative կռնչելում (kṙnčʻelum)
definite forms
nominative կռնչելը/կռնչելն (kṙnčʻelə/kṙnčʻeln)
dative կռնչելուն (kṙnčʻelun)
1st person possessive forms (my)
nominative կռնչելս (kṙnčʻels)
dative կռնչելուս (kṙnčʻelus)
ablative կռնչելուցս (kṙnčʻelucʻs)
instrumental կռնչելովս (kṙnčʻelovs)
locative կռնչելումս (kṙnčʻelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative կռնչելդ (kṙnčʻeld)
dative կռնչելուդ (kṙnčʻelud)
ablative կռնչելուցդ (kṙnčʻelucʻd)
instrumental կռնչելովդ (kṙnčʻelovd)
locative կռնչելումդ (kṙnčʻelumd)

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

կռնչել (kṙnčʻel)

  1. infinitive of կռնչեմ (kṙnčʻem)

Declension

[edit]