лупіць

Belarusian

Etymology

Compare Russian лупи́ть (lupítʹ).

Pronunciation

• IPA^(key): [ɫuˈpʲit͡sʲ]

Verb

лупі́ць • (lupícʹ) impf

1. (transitive) to peel, to bark (to remove the skin, bark or outer covering)
   1. (transitive, figurative) to rip off (to cheat or swindle, especially by charging an excessively high or unfair price)
2. (transitive) to thrash, to flog, to spank, to beat, to batter (to hit or strike violently and repeatedly)

   Synonym: лупцава́ць (lupcavácʹ)

   • 1938 [1848], Charles Dickens, anonymous translator, Домбі і сын, Minsk: ДВБ, translation of Dombey and Son, page 204:

     Простадушны бацька пачаў быў выказваць надзею, што яго сын, былы Тачыльшчык, якога запалохала і біла, лупіла, ганьбіла і навучала, як вучаць папугаяў, нейкая жывёла ў асобе школьнага настаўніка, якая займала гэтае месца з такім-жа правам, з якім мог-бы займаць паляўнічы сабака, што гэты яго сын, магчыма, атрымліваў адукацыю ў нейкіх адносінах няправільную, калі містэр Домбі, са злосцю паўтарыўшы: «Звычайная ўзнагарода!», павёў маёра.

     Próstadušny bacʹka pačaŭ byŭ vykazvacʹ nadzjeju, što jahó syn, byly Tačylʹščyk, jakóha zapalóxala i bila, lupila, hanʹbila i navučala, jak vučacʹ papuhajaŭ, njejkaja žyvjóla ŭ asóbje škólʹnaha nastaŭnika, jakaja zajmala hetaje mjesca z takim-ža pravam, z jakim móh-by zajmacʹ paljaŭničy sabaka, što hety jahó syn, mahčyma, atrymlivaŭ adukacyju ŭ njejkix adnósinax njapravilʹnuju, kali mister Dómbi, sa zlóscju paŭtaryŭšy: “Zvyčajnaja ŭznaharóda!”, pavjóŭ majóra.

     [original: The simple father was beginning to submit that he hoped his son, the quondam Grinder, huffed and cuffed, and flogged and badged, and taught, as parrots are, by a brute jobbed into his place of schoolmaster with as much fitness for it as a hound, might not have been educated on quite a right plan in some undiscovered respect, when Mr. Dombey angrily repeating "The usual return!" led the Major away.]

3. (intransitive) to engage in some high intensity activity

Conjugation

Conjugation of лупі́ць (class 4c, imperfective, transitive)

For declension of participles, see their entries. Adverbial participles are indeclinable.

imperfective aspect
infinitive	лупі́ць lupícʹ
participles	present tense	past tense
active	—	—
passive	—	лу́плены lúpljeny
adverbial	лу́пячы lúpjačy	лупі́ўшы lupíŭšy
	present tense	future tense
1st singular я	луплю́ lupljú	бу́ду лупі́ць búdu lupícʹ
2nd singular ты	лу́піш lúpiš	бу́дзеш лупі́ць búdzješ lupícʹ
3rd singular ён / яна́ / яно́	лу́піць lúpicʹ	бу́дзе лупі́ць búdzje lupícʹ
1st plural мы	лу́пім lúpim	бу́дзем лупі́ць búdzjem lupícʹ
2nd plural вы	лу́піце lúpicje	бу́дзеце лупі́ць búdzjecje lupícʹ
3rd plural яны́	лу́пяць lúpjacʹ	бу́дуць лупі́ць búducʹ lupícʹ
imperative	singular	plural
second-person	лупі́ lupí	лупі́це lupícje
past tense	singular	plural мы / вы / яны́
masculine я / ты / ён	лупі́ў lupíŭ	лупі́лі lupíli
feminine я / ты / яна́	лупі́ла lupíla
neuter яно́	лупі́ла lupíla

References

• “лупіць”, in Skarnik's Belarusian dictionary (in Belarusian), based on Kandrat Krapiva's Explanatory Dictionary of the Belarusian Language (1977-1984)
• “лупіць” in Belarusian–Russian dictionaries and Belarusian dictionaries at slounik.org