όροφος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Ancient Greek ὄροφος (órophos, “thatched reed roof”).[1]
Noun
[edit]όροφος • (órofos) m (plural όροφοι)
- floor, storey, tier
- Σήμερα στέκομαι στο πιο ψηλό μπαλκόνι της γειτονιάς· είναι ο δέκατος όροφος, εκπληκτική θέα.
- Símera stékomai sto pio psiló balkóni tis geitoniás; eínai o dékatos órofos, ekpliktikí théa.
- Today I'm standing on the highest balcony in the neighbourhood; it's on the tenth floor, amazing view.
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | όροφος (órofos) | όροφοι (órofoi) |
| genitive | ορόφου (orófou) | ορόφων (orófon) |
| accusative | όροφο (órofo) | ορόφους (orófous) |
| vocative | όροφε (órofe) | όροφοι (órofoi) |
Derived terms
[edit]- ημιόροφος m (imiórofos, “mezzanine”)
Related terms
[edit]- οροφή f (orofí, “ceiling”)
References
[edit]- ^ όροφος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language