ψυχιατρική

Greek

Etymology

Substantivized feminine of ψυχιατρικός (psychiatrikós) < ψυχ- (psych-, “psych-”) +‎ ιατρικός (iatrikós, “medical”). Learned borrowing from French psychiatrie, from psychiatre. See Ancient Greek ψυχή (psukhḗ, “soul”) + ἰατρεία (iatreía, “healing”), from ἰάομαι (iáomai, “to heal”).

Pronunciation

• IPA^(key): /psi.çi.a.triˈci/
• with article, feminine singular accusative την (tin): IPA^(key): /tim‿bzi.çi.a.triˈci/
• Hyphenation: ψυ‧χι‧α‧τρι‧κή
• Homophone: ψυχιατρικοί (psychiatrikoí)

Noun

ψυχιατρική • (psychiatrikí) f (plural ψυχιατρικές)

1. psychiatry

Declension

	singular	plural
nominative	ψυχιατρική (psychiatrikí)	ψυχιατρικές (psychiatrikés)
genitive	ψυχιατρικής (psychiatrikís)	ψυχιατρικών (psychiatrikón)
accusative	ψυχιατρική (psychiatrikí)	ψυχιατρικές (psychiatrikés)
vocative	ψυχιατρική (psychiatrikí)	ψυχιατρικές (psychiatrikés)

Usually in the singular.

Related terms

• παιδοψυχιατρική f (paidopsychiatrikí, “paediatric psychiatry, pedopsychiatry”)
• ψυχιατρείο n (psychiatreío, “mental hospital, psychiatric hospital”)
• ψυχιατρικός (psychiatrikós, “psychiatric”)
• ψυχίατρος m or f (psychíatros, “psychiatrist”)

• and see: ψυχή f (psychí, “soul”) & ιατρός (iatrós, “physician”)

See also

• see: ψυχολογία f (psychología, “psychology”)

Adjective

ψυχιατρική • (psychiatrikí)

1. Nominative, accusative and vocative feminine singular form of ψυχιατρικός (psychiatrikós).

Further reading

• ψυχιατρική, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language