χαρτομάντης
Greek
[edit]Etymology
[edit]χαρτο- (charto-, “card; paper”) + μάντης (mántis, “diviner, clairvoyant”). First attested 1886[1] in Katharevousa χαρτομάντις.
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]χαρτομάντης • (chartomántis) m (plural χαρτομάντες, feminine χαρτομάντισσα)
- (male) cartomancer (fortune teller who uses playing cards)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | χαρτομάντης (chartomántis) | χαρτομάντες (chartomántes) |
| genitive | χαρτομάντη (chartománti) | χαρτομαντών (chartomantón) |
| accusative | χαρτομάντη (chartománti) | χαρτομάντες (chartomántes) |
| vocative | χαρτομάντη (chartománti) | χαρτομάντες (chartomántes) |
Related terms
[edit]- χαρτομαντεία f (chartomanteía, “cartomancy”)
See also
[edit]- χαρτορίχτρα f (chartoríchtra, “female cartomancer”)
- ταρό n (taró, “tarot”)
References
[edit]- ^ s.v. χαρτομαντεία - χαρτομάντης - Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of Modern Greek (language)] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias [Lexicology Centre], 1st edition 1998, →ISBN.