φονεύω

Ancient Greek

Etymology

From φονεύς (phoneús).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰo.něu̯.ɔː/ → /ɸoˈne.βo/ → /foˈne.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰo.něu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰoˈne.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸoˈne.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /foˈne.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /foˈne.vo/

Verb

φονεύω • (phoneúō)

1. to murder, kill, slay

Conjugation

   Present: φονεύω, φονεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φονεύω	φονεύεις	φονεύει	φονεύετον	φονεύετον	φονεύομεν	φονεύετε	φονεύουσῐ(ν)
	subjunctive	φονεύω	φονεύῃς	φονεύῃ	φονεύητον	φονεύητον	φονεύωμεν	φονεύητε	φονεύωσῐ(ν)
	optative	φονεύοιμῐ	φονεύοις	φονεύοι	φονεύοιτον	φονευοίτην	φονεύοιμεν	φονεύοιτε	φονεύοιεν
	imperative		φόνευε	φονευέτω	φονεύετον	φονευέτων		φονεύετε	φονευόντων
middle/ passive	indicative	φονεύομαι	φονεύῃ, φονεύει	φονεύεται	φονεύεσθον	φονεύεσθον	φονευόμεθᾰ	φονεύεσθε	φονεύονται
	subjunctive	φονεύωμαι	φονεύῃ	φονεύηται	φονεύησθον	φονεύησθον	φονευώμεθᾰ	φονεύησθε	φονεύωνται
	optative	φονευοίμην	φονεύοιο	φονεύοιτο	φονεύοισθον	φονευοίσθην	φονευοίμεθᾰ	φονεύοισθε	φονεύοιντο
	imperative		φονεύου	φονευέσθω	φονεύεσθον	φονευέσθων		φονεύεσθε	φονευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φονεύειν				φονεύεσθαι
participle	m	φονεύων				φονευόμενος
	f	φονεύουσᾰ				φονευομένη
	n	φονεῦον				φονευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφόνευον, ἐφονευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόνευον	ἐφόνευες	ἐφόνευε(ν)	ἐφονεύετον	ἐφονευέτην	ἐφονεύομεν	ἐφονεύετε	ἐφόνευον
middle/ passive	indicative	ἐφονευόμην	ἐφονεύου	ἐφονεύετο	ἐφονεύεσθον	ἐφονευέσθην	ἐφονευόμεθᾰ	ἐφονεύεσθε	ἐφονεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φονεύσω, φονεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φονεύσω	φονεύσεις	φονεύσει	φονεύσετον	φονεύσετον	φονεύσομεν	φονεύσετε	φονεύσουσῐ(ν)
	optative	φονεύσοιμῐ	φονεύσοις	φονεύσοι	φονεύσοιτον	φονευσοίτην	φονεύσοιμεν	φονεύσοιτε	φονεύσοιεν
middle	indicative	φονεύσομαι	φονεύσῃ, φονεύσει	φονεύσεται	φονεύσεσθον	φονεύσεσθον	φονευσόμεθᾰ	φονεύσεσθε	φονεύσονται
	optative	φονευσοίμην	φονεύσοιο	φονεύσοιτο	φονεύσοισθον	φονευσοίσθην	φονευσοίμεθᾰ	φονεύσοισθε	φονεύσοιντο
		active			middle
infinitive		φονεύσειν			φονεύσεσθαι
participle	m	φονεύσων			φονευσόμενος
	f	φονεύσουσᾰ			φονευσομένη
	n	φονεῦσον			φονευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφόνευσᾰ, ἐφονευσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόνευσᾰ	ἐφόνευσᾰς	ἐφόνευσε(ν)	ἐφονεύσᾰτον	ἐφονευσᾰ́την	ἐφονεύσᾰμεν	ἐφονεύσᾰτε	ἐφόνευσᾰν
	subjunctive	φονεύσω	φονεύσῃς	φονεύσῃ	φονεύσητον	φονεύσητον	φονεύσωμεν	φονεύσητε	φονεύσωσῐ(ν)
	optative	φονεύσαιμῐ	φονεύσειᾰς, φονεύσαις	φονεύσειε(ν), φονεύσαι	φονεύσαιτον	φονευσαίτην	φονεύσαιμεν	φονεύσαιτε	φονεύσειᾰν, φονεύσαιεν
	imperative		φόνευσον	φονευσᾰ́τω	φονεύσᾰτον	φονευσᾰ́των		φονεύσᾰτε	φονευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφονευσᾰ́μην	ἐφονεύσω	ἐφονεύσᾰτο	ἐφονεύσᾰσθον	ἐφονευσᾰ́σθην	ἐφονευσᾰ́μεθᾰ	ἐφονεύσᾰσθε	ἐφονεύσᾰντο
	subjunctive	φονεύσωμαι	φονεύσῃ	φονεύσηται	φονεύσησθον	φονεύσησθον	φονευσώμεθᾰ	φονεύσησθε	φονεύσωνται
	optative	φονευσαίμην	φονεύσαιο	φονεύσαιτο	φονεύσαισθον	φονευσαίσθην	φονευσαίμεθᾰ	φονεύσαισθε	φονεύσαιντο
	imperative		φόνευσαι	φονευσᾰ́σθω	φονεύσᾰσθον	φονευσᾰ́σθων		φονεύσᾰσθε	φονευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		φονεῦσαι			φονεύσᾰσθαι
participle	m	φονεύσᾱς			φονευσᾰ́μενος
	f	φονεύσᾱσᾰ			φονευσᾰμένη
	n	φονεῦσᾰν			φονευσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεφόνευκᾰ, πεφόνευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεφόνευκᾰ	πεφόνευκᾰς	πεφόνευκε(ν)	πεφονεύκᾰτον	πεφονεύκᾰτον	πεφονεύκᾰμεν	πεφονεύκᾰτε	πεφονεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφονεύκω	πεφονεύκῃς	πεφονεύκῃ	πεφονεύκητον	πεφονεύκητον	πεφονεύκωμεν	πεφονεύκητε	πεφονεύκωσῐ(ν)
	optative	πεφονεύκοιμῐ, πεφονευκοίην	πεφονεύκοις, πεφονευκοίης	πεφονεύκοι, πεφονευκοίη	πεφονεύκοιτον	πεφονευκοίτην	πεφονεύκοιμεν	πεφονεύκοιτε	πεφονεύκοιεν
	imperative		πεφόνευκε	πεφονευκέτω	πεφονεύκετον	πεφονευκέτων		πεφονεύκετε	πεφονευκόντων
middle/ passive	indicative	πεφόνευμαι	πεφόνευσαι	πεφόνευται	πεφόνευσθον	πεφόνευσθον	πεφονεύμεθᾰ	πεφόνευσθε	πεφόνευνται
	subjunctive	πεφονευμένος ὦ	πεφονευμένος ᾖς	πεφονευμένος ᾖ	πεφονευμένω ἦτον	πεφονευμένω ἦτον	πεφονευμένοι ὦμεν	πεφονευμένοι ἦτε	πεφονευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεφονευμένος εἴην	πεφονευμένος εἴης	πεφονευμένος εἴη	πεφονευμένω εἴητον/εἶτον	πεφονευμένω εἰήτην/εἴτην	πεφονευμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεφονευμένοι εἴητε/εἶτε	πεφονευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεφόνευσο	πεφονεύσθω	πεφόνευσθον	πεφονεύσθων		πεφόνευσθε	πεφονεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφονευκέναι				πεφονεῦσθαι
participle	m	πεφονευκώς				πεφονευμένος
	f	πεφονευκυῖᾰ				πεφονευμένη
	n	πεφονευκός				πεφονευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• → Greek: φονεύω (fonévo) (learned)

Further reading

• φονεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “φονεύω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “φονεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φονεύω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5407 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • assassinate idem, page 45.
  • kill idem, page 468.
  • massacre idem, page 516.
  • murder idem, page 546.
  • slaughter idem, page 782.
  • slay idem, page 783.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek φονεύω (phoneúō).

Pronunciation

• IPA^(key): /foˈne.vo/
• Hyphenation: φο‧νεύ‧ω

Verb

φονεύω • (fonévo) (past φόνευσα, passive φονεύομαι, p‑past φονεύτηκα/φονεύθηκα, ppp φονευμένος)

1. (formal) to murder, kill

   Synonym: σκοτώνω (skotóno)

Conjugation

φονεύω   φονεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	φονεύω	φονεύσω	φονεύομαι	φονευτώ, φονευθώ
2 sg	φονεύεις	φονεύσεις	φονεύεσαι	φονευτείς, φονευθείς
3 sg	φονεύει	φονεύσει	φονεύεται	φονευτεί, φονευθεί
1 pl	φονεύουμε, [‑ομε]	φονεύσουμε, [‑ομε]	φονευόμαστε	φονευτούμε, φονευθούμε
2 pl	φονεύετε	φονεύσετε	φονεύεστε, φονευόσαστε	φονευτείτε, φονευθείτε
3 pl	φονεύουν(ε)	φονεύσουν(ε)	φονεύονται	φονευτούν(ε), φονευθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	φόνευα	φόνευσα	φονευόμουν(α)	φονεύτηκα, φονεύθηκα
2 sg	φόνευες	φόνευσες	φονευόσουν(α)	φονεύτηκες, φονεύθηκες
3 sg	φόνευε	φόνευσε	φονευόταν(ε)	φονεύτηκε, φονεύθηκε
1 pl	φονεύαμε	φονεύσαμε	φονευόμασταν, (‑όμαστε)	φονευτήκαμε, φονευθήκαμε
2 pl	φονεύατε	φονεύσατε	φονευόσασταν, (‑όσαστε)	φονευτήκατε, φονευθήκατε
3 pl	φόνευαν, φονεύαν(ε)	φόνευσαν, φονεύσαν(ε)	φονεύονταν, (φονευόντουσαν)	φονεύτηκαν, φονευτήκαν(ε), φονεύθηκαν, φονευθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα φονεύω ➤	θα φονεύσω ➤	θα φονεύομαι ➤	θα φονευτώ / φονευθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα φονεύεις, …	θα φονεύσεις, …	θα φονεύεσαι, …	θα φονευτείς / φονευθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … φονεύσει   έχω, έχεις, … φονευμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … φονευτεί / φονευθεί   είμαι, είσαι, … φονευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … φονεύσει   είχα, είχες, … φονευμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … φονευτεί / φονευθεί   ήμουν, ήσουν, … φονευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … φονεύσει   θα έχω, θα έχεις, … φονευμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … φονευτεί / φονευθεί   θα είμαι, θα είσαι, … φονευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	φόνευε	φόνευσε	—	φονεύσου
2 pl	φονεύετε	φονεύστε	φονεύεστε	φονευτείτε, φονευθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	φονεύοντας ➤		φονευόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας φονεύσει ➤		φονευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	φονεύσει		φονευτεί, φονευθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• Passive forms with -ευθ- are more formal than forms with -ευτ-, and more suitable for this formal verb.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• see: φόνος m (fónos, “murder”)