φθειροκτόνον

Ancient Greek

Etymology

From φθείρ (phtheír, “louse”) +‎ κτείνω (kteínō, “to kill”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰtʰeː.rok.tó.non/ → /ɸθi.rokˈto.non/ → /fθi.rokˈto.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰtʰeː.rok.tó.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰtʰi.rokˈto.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸθi.rokˈto.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fθi.rokˈto.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fθi.rokˈto.non/

Noun

φθειροκτόνον • (phtheiroktónon) n (genitive φθειροκτόνου); second declension

1. stavesacre (Delphinium staphisagria)

   Synonym: στᾰφῐ́ς ἀγρῐ́ᾱ (staphís agríā)

Inflection

Second declension of τὸ φθειροκτόνον; τοῦ φθειροκτόνου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ φθειροκτόνον tò phtheiroktónon	τὼ φθειροκτόνω tṑ phtheiroktónō	τᾰ̀ φθειροκτόνᾰ tà phtheiroktóna
Genitive	τοῦ φθειροκτόνου toû phtheiroktónou	τοῖν φθειροκτόνοιν toîn phtheiroktónoin	τῶν φθειροκτόνων tôn phtheiroktónōn
Dative	τῷ φθειροκτόνῳ tôi phtheiroktónōi	τοῖν φθειροκτόνοιν toîn phtheiroktónoin	τοῖς φθειροκτόνοις toîs phtheiroktónois
Accusative	τὸ φθειροκτόνον tò phtheiroktónon	τὼ φθειροκτόνω tṑ phtheiroktónō	τᾰ̀ φθειροκτόνᾰ tà phtheiroktóna
Vocative	φθειροκτόνον phtheiroktónon	φθειροκτόνω phtheiroktónō	φθειροκτόνᾰ phtheiroktóna
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “φθειροκτόνον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• φθειροκτόνον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette