υπογραφείς

See also: ὑπογραφείς, ὑπογραφεῖς, υπογράφεις, and ὑπογράφεις

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /i.po.ɣɾaˈfis/
• Hyphenation: υ‧πο‧γρα‧φείς
• Homophone: υπογραφής (ypografís)

Etymology 1

Learnedly, from Ancient Greek ὑπογραφείς (hupographeís), participle of passive past tense ὑπεγράφην (hupegráphēn) of ὑπoγράφω (hupográphō). Synchronically, past participle of υπογράφομαι (ypográfomai), passive voice of υπογράφω (ypográfo, “sign”).

Participle

υπογραφείς • (ypografeís) m (feminine υπογραφείσα, neuter υπογραφέν)

1. (formal) past passive participle of ὑπογράφω (hupográphō): "signed"

   older spellings: ὑπογραφείς, ὑπογραφεῖσα, ὑπογραφέν

Declension

• As in the ancient inflection, without the dual number, without prosody.

Related terms

• υπογράφων m (ypográfon, “the one who signs”, active present participle), υπογράφουσα f (ypográfousa), υπογράφον n (ypográfon)
• υπογεγραμμένος (ypogegramménos, “who has been signed”, passive perfect participle)

Etymology 2

Verb form.

Verb

υπογραφείς • (ypografeís)

1. (formal) second-person singular dependent of υπογράφομαι (ypográfomai), the passive of υπογράφω (ypográfo)

Alternative forms

• υπογραφτείς (ypografteís) (colloquial)