τρέμω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *trémō, from Proto-Indo-European *trem- (“to tremble”), extended form of Proto-Indo-European *ter-. The extended form Proto-Indo-European *tres- also yielded τρέω (tréō, “to dread, to terrify”).

Cognate with Latin tremō, Avestan 𐬙𐬭𐬆𐬭𐬆𐬯𐬀𐬌𐬙𐬌 (trər^əsaⁱti), Ancient Greek τρέω (tréō), Old Irish tarrach, Lithuanian trišu, Latvian trisēt, Old Church Slavonic трѧсѫ (tręsǫ) and Sanskrit त्रसति (trasati).
Also see τρόμος (trómos), τρομέω (troméō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tré.mɔː/ → /ˈtre.mo/ → /ˈtre.mo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tré.mɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtre.mo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈtre.mo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtre.mo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtre.mo/

Verb

τρέμω • (trémō)

1. to tremble in fear; to be afraid

Inflection

   Present: τρέμω, τρέμομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τρέμω	τρέμεις	τρέμει	τρέμετον	τρέμετον	τρέμομεν	τρέμετε	τρέμουσῐ(ν)
	subjunctive	τρέμω	τρέμῃς	τρέμῃ	τρέμητον	τρέμητον	τρέμωμεν	τρέμητε	τρέμωσῐ(ν)
	optative	τρέμοιμῐ	τρέμοις	τρέμοι	τρέμοιτον	τρεμοίτην	τρέμοιμεν	τρέμοιτε	τρέμοιεν
	imperative		τρέμε	τρεμέτω	τρέμετον	τρεμέτων		τρέμετε	τρεμόντων
middle/ passive	indicative	τρέμομαι	τρέμῃ, τρέμει	τρέμεται	τρέμεσθον	τρέμεσθον	τρεμόμεθᾰ	τρέμεσθε	τρέμονται
	subjunctive	τρέμωμαι	τρέμῃ	τρέμηται	τρέμησθον	τρέμησθον	τρεμώμεθᾰ	τρέμησθε	τρέμωνται
	optative	τρεμοίμην	τρέμοιο	τρέμοιτο	τρέμοισθον	τρεμοίσθην	τρεμοίμεθᾰ	τρέμοισθε	τρέμοιντο
	imperative		τρέμου	τρεμέσθω	τρέμεσθον	τρεμέσθων		τρέμεσθε	τρεμέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τρέμειν				τρέμεσθαι
participle	m	τρέμων				τρεμόμενος
	f	τρέμουσᾰ				τρεμομένη
	n	τρέμον				τρεμόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔτρεμον, ἐτρεμόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτρεμον	ἔτρεμες	ἔτρεμε(ν)	ἐτρέμετον	ἐτρεμέτην	ἐτρέμομεν	ἐτρέμετε	ἔτρεμον
middle/ passive	indicative	ἐτρεμόμην	ἐτρέμου	ἐτρέμετο	ἐτρέμεσθον	ἐτρεμέσθην	ἐτρεμόμεθᾰ	ἐτρέμεσθε	ἐτρέμοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τετρέμηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετρέμηκᾰ	τετρέμηκᾰς	τετρέμηκε(ν)	τετρεμήκᾰτον	τετρεμήκᾰτον	τετρεμήκᾰμεν	τετρεμήκᾰτε	τετρεμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετρεμήκω	τετρεμήκῃς	τετρεμήκῃ	τετρεμήκητον	τετρεμήκητον	τετρεμήκωμεν	τετρεμήκητε	τετρεμήκωσῐ(ν)
	optative	τετρεμήκοιμῐ, τετρεμηκοίην	τετρεμήκοις, τετρεμηκοίης	τετρεμήκοι, τετρεμηκοίη	τετρεμήκοιτον	τετρεμηκοίτην	τετρεμήκοιμεν	τετρεμήκοιτε	τετρεμήκοιεν
	imperative		τετρέμηκε	τετρεμηκέτω	τετρεμήκετον	τετρεμηκέτων		τετρεμήκετε	τετρεμηκόντων
		active
infinitive		τετρεμηκέναι
participle	m	τετρεμηκώς
	f	τετρεμηκυῖᾰ
	n	τετρεμηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀτρέμας (atrémas)

Descendants

• Greek: τρέμω (trémo)
• Mariupol Greek: тре́му (trjému)

Further reading

• “τρέμω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τρέμω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τρέμω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τρέμω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τρέμω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G5141 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

From Ancient Greek τρέμω (trémō).

Compare Mariupol Greek тре́му (trjému).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtremo/
• Hyphenation: τρέ‧μω

Verb

τρέμω • (trémo) (imperfect έτρεμα) found only in the imperfective tenses

1. to tremble, shake, shiver

   Synonyms: ανατριχιάζω (anatrichiázo), ριγώ (rigó)

2. (figuratively) to fear, shake from fear

   Synonyms: φοβάμαι (fovámai), τρομάζω (tromázo)

Conjugation

τρέμω   (active forms only imperfective)

	Active voice ➤   —   Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤	Present ➤	Imperfect ➤	Future ➤
1 sg	τρέμω	έτρεμα	θα τρέμω
2 sg	τρέμεις	έτρεμες	θα τρέμεις
3 sg	τρέμει	έτρεμε	θα τρέμει
1 pl	τρέμουμε, [‑ομε]	τρέμαμε	θα τρέμουμε, [‑ομε]
2 pl	τρέμετε	τρέματε	θα τρέμετε
3 pl	τρέμουν(ε)	έτρεμαν, τρέμαν(ε)	θα τρέμουν(ε)
Subjunctive mood ➤	Formed using present tense from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	2 sg	2 pl
Imperfective aspect	—	τρέμετε
Other forms	Present participle ➤
	τρέμοντας ➤
Notes     Appendix:Greek verbs	• Also, passive present participle: τρεμάμενος, -η, -ο.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• see: τρόμος m (trómos, “fear”), τρομάζω (tromázo)

• τρεμάμενος (tremámenos)
• τρέμολο n (trémolo, “tremolo”) (music)
• τρεμοπαίζω (tremopaízo)
• τρεμοσβήνω (tremosvíno)
• τρεμόσβηστος (tremósvistos)
• τρεμούλα f (tremoúla)
• τρεμουλιάζω (tremouliázo)
• τρεμουλιάρης (tremouliáris)
• τρεμουλιάρικος (tremouliárikos)
• τρεμούλιασμα n (tremoúliasma)
• τρεμουλιαστός (tremouliastós)
• τρέμουλο (trémoulo)
• τρεμοφέγγισμα n (tremoféngisma)
• τρεμοφέγγω (tremoféngo)
• τρέμω σαν το ψάρι (trémo san to psári, “shake like a leaf -lit:like a fish-”)

Further reading

• τρέμω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language