τείρω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *téřřō, from Proto-Indo-European *terh₁- (“to rub”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /těː.rɔː/ → /ˈti.ro/ → /ˈti.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /těː.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈti.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈti.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈti.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈti.ro/

Verb

τείρω • (teírō)

1. to wear out, tire
2. to distress, afflict

Conjugation

   Present: τείρω, τείρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τείρω	τείρεις	τείρει	τείρετον	τείρετον	τείρομεν	τείρετε	τείρουσῐ(ν)
	subjunctive	τείρω	τείρῃς	τείρῃ	τείρητον	τείρητον	τείρωμεν	τείρητε	τείρωσῐ(ν)
	optative	τείροιμῐ	τείροις	τείροι	τείροιτον	τειροίτην	τείροιμεν	τείροιτε	τείροιεν
	imperative		τεῖρε	τειρέτω	τείρετον	τειρέτων		τείρετε	τειρόντων
middle/ passive	indicative	τείρομαι	τείρῃ, τείρει	τείρεται	τείρεσθον	τείρεσθον	τειρόμεθᾰ	τείρεσθε	τείρονται
	subjunctive	τείρωμαι	τείρῃ	τείρηται	τείρησθον	τείρησθον	τειρώμεθᾰ	τείρησθε	τείρωνται
	optative	τειροίμην	τείροιο	τείροιτο	τείροισθον	τειροίσθην	τειροίμεθᾰ	τείροισθε	τείροιντο
	imperative		τείρου	τειρέσθω	τείρεσθον	τειρέσθων		τείρεσθε	τειρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τείρειν				τείρεσθαι
participle	m	τείρων				τειρόμενος
	f	τείρουσᾰ				τειρομένη
	n	τεῖρον				τειρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔτειρον, ἐτειρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτειρον	ἔτειρες	ἔτειρε(ν)	ἐτείρετον	ἐτειρέτην	ἐτείρομεν	ἐτείρετε	ἔτειρον
middle/ passive	indicative	ἐτειρόμην	ἐτείρου	ἐτείρετο	ἐτείρεσθον	ἐτειρέσθην	ἐτειρόμεθᾰ	ἐτείρεσθε	ἐτείροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: τεῖρον, τειρόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεῖρον	τεῖρες	τεῖρε(ν)	τείρετον	τειρέτην	τείρομεν	τείρετε	τεῖρον
middle/ passive	indicative	τειρόμην	τείρου	τείρετο	τείρεσθον	τειρέσθην	τειρόμε(σ)θᾰ	τείρεσθε	τείροντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀτειρής (ateirḗs)
• ἐντείρω (enteírō)
• κυκλοτερής (kukloterḗs)
• περιτείρω (periteírō)

 

Further reading

• “τείρω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τείρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τείρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “τείρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τείρω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • consume idem, page 165.
  • exhaust idem, page 291.
  • fatigue idem, page 310.
  • fret idem, page 345.
  • jaded idem, page 461.
  • sorrow idem, page 795.
  • suffer idem, page 835.
  • tire idem, page 877.
  • wear arms idem, page 970.
  • weary idem, page 970.