τειρόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /teː.ró.me.nos/ → /tiˈro.me.nos/ → /tiˈro.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /teː.ró.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tiˈro.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈro.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈro.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈro.me.nos/

Participle

τειρόμενος • (teirómenos) m (feminine τειρομένη, neuter τειρόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of τείρω (teírō)

Declension

First and second declension of τειρόμενος; τειρομένη; τειρόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τειρόμενος teirómenos	τειρομένη teiroménē	τειρόμενον teirómenon		τειρομένω teiroménō	τειρομένᾱ teiroménā	τειρομένω teiroménō		τειρόμενοι teirómenoi	τειρόμεναι teirómenai	τειρόμενᾰ teirómena
Genitive		τειρομένου teiroménou	τειρομένης teiroménēs	τειρομένου teiroménou		τειρομένοιν teiroménoin	τειρομέναιν teiroménain	τειρομένοιν teiroménoin		τειρομένων teiroménōn	τειρομένων teiroménōn	τειρομένων teiroménōn
Dative		τειρομένῳ teiroménōi	τειρομένῃ teiroménēi	τειρομένῳ teiroménōi		τειρομένοιν teiroménoin	τειρομέναιν teiroménain	τειρομένοιν teiroménoin		τειρομένοις teiroménois	τειρομέναις teiroménais	τειρομένοις teiroménois
Accusative		τειρόμενον teirómenon	τειρομένην teiroménēn	τειρόμενον teirómenon		τειρομένω teiroménō	τειρομένᾱ teiroménā	τειρομένω teiroménō		τειρομένους teiroménous	τειρομένᾱς teiroménās	τειρόμενᾰ teirómena
Vocative		τειρόμενε teirómene	τειρομένη teiroménē	τειρόμενον teirómenon		τειρομένω teiroménō	τειρομένᾱ teiroménā	τειρομένω teiroménō		τειρόμενοι teirómenoi	τειρόμεναι teirómenai	τειρόμενᾰ teirómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τειρομένως teiroménōs				τειρομενώτερος teiromenṓteros				τειρομενώτᾰτος teiromenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.