τίνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *kʷinumi, from Proto-Indo-European *kʷey- (“to pay”). Cognate with ποινή (poinḗ), Sanskrit चयते (cáyate) and Avestan 𐬗𐬌𐬐𐬀𐬫𐬀𐬝 (cikayat̰).

Pronunciation

Attic:

 

• IPA^(key): /tí.nɔː/ → /ˈti.no/ → /ˈti.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tí.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈti.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈti.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈti.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈti.no/

Epic:

 

• IPA^(key): /tǐː.nɔː/ → /ˈti.no/ → /ˈti.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tǐː.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈti.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈti.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈti.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈti.no/

Verb

τῐ́νω • (tínō) (Attic) τῑ́νω • (tī́nō) (Epic)

1. to pay a price, that is, as a penalty; be punished with (whereas τίω (tíō) means to pay honor)

Conjugation

   Present: τῐ́νω, τῐ́νομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐ́νω	τῐ́νεις	τῐ́νει	τῐ́νετον	τῐ́νετον	τῐ́νομεν	τῐ́νετε	τῐ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	τῐ́νω	τῐ́νῃς	τῐ́νῃ	τῐ́νητον	τῐ́νητον	τῐ́νωμεν	τῐ́νητε	τῐ́νωσῐ(ν)
	optative	τῐ́νοιμῐ	τῐ́νοις	τῐ́νοι	τῐ́νοιτον	τῐνοίτην	τῐ́νοιμεν	τῐ́νοιτε	τῐ́νοιεν
	imperative		τῐ́νε	τῐνέτω	τῐ́νετον	τῐνέτων		τῐ́νετε	τῐνόντων
middle/ passive	indicative	τῐ́νομαι	τῐ́νῃ, τῐ́νει	τῐ́νεται	τῐ́νεσθον	τῐ́νεσθον	τῐνόμεθᾰ	τῐ́νεσθε	τῐ́νονται
	subjunctive	τῐ́νωμαι	τῐ́νῃ	τῐ́νηται	τῐ́νησθον	τῐ́νησθον	τῐνώμεθᾰ	τῐ́νησθε	τῐ́νωνται
	optative	τῐνοίμην	τῐ́νοιο	τῐ́νοιτο	τῐ́νοισθον	τῐνοίσθην	τῐνοίμεθᾰ	τῐ́νοισθε	τῐ́νοιντο
	imperative		τῐ́νου	τῐνέσθω	τῐ́νεσθον	τῐνέσθων		τῐ́νεσθε	τῐνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τῐ́νειν				τῐ́νεσθαι
participle	m	τῐ́νων				τῐνόμενος
	f	τῐ́νουσᾰ				τῐνομένη
	n	τῐ́νον				τῐνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: τῑ́νω, τῑ́νομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῑ́νω	τῑ́νεις	τῑ́νει	τῑ́νετον	τῑ́νετον	τῑ́νομεν	τῑ́νετε	τῑ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	τῑ́νω, τῑ́νωμῐ	τῑ́νῃς, τῑ́νῃσθᾰ	τῑ́νῃ, τῑ́νῃσῐ	τῑ́νητον	τῑ́νητον	τῑ́νωμεν	τῑ́νητε	τῑ́νωσῐ(ν)
	optative	τῑ́νοιμῐ	τῑ́νοισ(θᾰ)	τῑ́νοι	τῑ́νοιτον	τῑνοίτην	τῑ́νοιμεν	τῑ́νοιτε	τῑ́νοιεν
	imperative		τῖνε	τῑνέτω	τῑ́νετον	τῑνέτων		τῑ́νετε	τῑνόντων
middle/ passive	indicative	τῑ́νομαι	τῑ́νεαι	τῑ́νεται	τῑ́νεσθον	τῑ́νεσθον	τῑνόμε(σ)θᾰ	τῑ́νεσθε	τῑ́νονται
	subjunctive	τῑ́νωμαι	τῑ́νηαι	τῑ́νηται	τῑ́νησθον	τῑ́νησθον	τῑνώμε(σ)θᾰ	τῑ́νησθε	τῑ́νωνται
	optative	τῑνοίμην	τῑ́νοιο	τῑ́νοιτο	τῑ́νοισθον	τῑνοίσθην	τῑνοίμε(σ)θᾰ	τῑ́νοισθε	τῑνοίᾰτο
	imperative		τῑ́νεο	τῑνέσθω	τῑ́νεσθον	τῑνέσθων		τῑ́νεσθε	τῑνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τῑ́νειν/τῑνέμεν(αι)/τῑνμέναι				τῑ́νεσθαι
participle	m	τῑ́νων				τῑνόμενος
	f	τῑ́νουσᾰ				τῑνομένη
	n	τῖνον				τῑνόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔτινον, ἐτινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτινον	ἔτινες	ἔτινε(ν)	ἐτίνετον	ἐτινέτην	ἐτίνομεν	ἐτίνετε	ἔτινον
middle/ passive	indicative	ἐτινόμην	ἐτίνου	ἐτίνετο	ἐτίνεσθον	ἐτινέσθην	ἐτινόμεθᾰ	ἐτίνεσθε	ἐτίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τῐ́σω, τῐ́σομαι, τισθήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐ́σω	τῐ́σεις	τῐ́σει	τῐ́σετον	τῐ́σετον	τῐ́σομεν	τῐ́σετε	τῐ́σουσῐ(ν)
	optative	τῐ́σοιμῐ	τῐ́σοις	τῐ́σοι	τῐ́σοιτον	τῐσοίτην	τῐ́σοιμεν	τῐ́σοιτε	τῐ́σοιεν
middle	indicative	τῐ́σομαι	τῐ́σῃ, τῐ́σει	τῐ́σεται	τῐ́σεσθον	τῐ́σεσθον	τῐσόμεθᾰ	τῐ́σεσθε	τῐ́σονται
	optative	τῐσοίμην	τῐ́σοιο	τῐ́σοιτο	τῐ́σοισθον	τῐσοίσθην	τῐσοίμεθᾰ	τῐ́σοισθε	τῐ́σοιντο
passive	indicative	τισθήσομαι	τισθήσῃ	τισθήσεται	τισθήσεσθον	τισθήσεσθον	τισθησόμεθᾰ	τισθήσεσθε	τισθήσονται
	optative	τισθησοίμην	τισθήσοιο	τισθήσοιτο	τισθήσοισθον	τισθησοίσθην	τισθησοίμεθᾰ	τισθήσοισθε	τισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τῐ́σειν			τῐ́σεσθαι		τισθήσεσθαι
participle	m	τῐ́σων			τῐσόμενος		τισθησόμενος
	f	τῐ́σουσᾰ			τῐσομένη		τισθησομένη
	n	τῐ́σον			τῐσόμενον		τισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τῑ́σω, τῑ́σομαι, τισθήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῑ́σω	τῑ́σεις	τῑ́σει	τῑ́σετον	τῑ́σετον	τῑ́σομεν	τῑ́σετε	τῑ́σουσῐ(ν)
	optative	τῑ́σοιμῐ	τῑ́σοισ(θᾰ)	τῑ́σοι	τῑ́σοιτον	τῑσοίτην	τῑ́σοιμεν	τῑ́σοιτε	τῑ́σοιεν
middle	indicative	τῑ́σομαι	τῑ́σεαι	τῑ́σεται	τῑ́σεσθον	τῑ́σεσθον	τῑσόμε(σ)θᾰ	τῑ́σεσθε	τῑ́σονται
	optative	τῑσοίμην	τῑ́σοιο	τῑ́σοιτο	τῑ́σοισθον	τῑσοίσθην	τῑσοίμε(σ)θᾰ	τῑ́σοισθε	τῑσοίᾰτο
passive	indicative	τισθήσομαι	τισθήσῃ	τισθήσεται	τισθήσεσθον	τισθήσεσθον	τισθησόμε(σ)θᾰ	τισθήσεσθε	τισθήσονται
	optative	τισθησοίμην	τισθήσοιο	τισθήσοιτο	τισθήσοισθον	τισθησοίσθην	τισθησοίμε(σ)θᾰ	τισθήσοισθε	τισθησοίᾰτο
		active			middle		passive
infinitive		τῑ́σειν/τῑσέμεν(αι)/τῑσμέναι			τῑ́σεσθαι		τισθήσεσθαι
participle	m	τῑ́σων			τῑσόμενος		τισθησόμενος
	f	τῑ́σουσᾰ			τῑσομένη		τισθησομένη
	n	τῖσον			τῑσόμενον		τισθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τείσω, τείσομαι, τεισθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τείσω	τείσεις	τείσει	τείσετον	τείσετον	τείσομεν	τείσετε	τείσουσῐ(ν)
	optative	τείσοιμῐ	τείσοις	τείσοι	τείσοιτον	τεισοίτην	τείσοιμεν	τείσοιτε	τείσοιεν
middle	indicative	τείσομαι	τείσῃ, τείσει	τείσεται	τείσεσθον	τείσεσθον	τεισόμεθᾰ	τείσεσθε	τείσονται
	optative	τεισοίμην	τείσοιο	τείσοιτο	τείσοισθον	τεισοίσθην	τεισοίμεθᾰ	τείσοισθε	τείσοιντο
passive	indicative	τεισθήσομαι	τεισθήσῃ	τεισθήσεται	τεισθήσεσθον	τεισθήσεσθον	τεισθησόμεθᾰ	τεισθήσεσθε	τεισθήσονται
	optative	τεισθησοίμην	τεισθήσοιο	τεισθήσοιτο	τεισθήσοισθον	τεισθησοίσθην	τεισθησοίμεθᾰ	τεισθήσοισθε	τεισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τείσειν			τείσεσθαι		τεισθήσεσθαι
participle	m	τείσων			τεισόμενος		τεισθησόμενος
	f	τείσουσᾰ			τεισομένη		τεισθησομένη
	n	τεῖσον			τεισόμενον		τεισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔτῐσᾰ, ἐτῐσᾰ́μην, ἐτίσθην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτῐσᾰ	ἔτῐσᾰς	ἔτῐσε(ν)	ἐτῐ́σᾰτον	ἐτῐσᾰ́την	ἐτῐ́σᾰμεν	ἐτῐ́σᾰτε	ἔτῐσᾰν
	subjunctive	τῐ́σω	τῐ́σῃς	τῐ́σῃ	τῐ́σητον	τῐ́σητον	τῐ́σωμεν	τῐ́σητε	τῐ́σωσῐ(ν)
	optative	τῐ́σαιμῐ	τῐ́σειᾰς, τῐ́σαις	τῐ́σειε(ν), τῐ́σαι	τῐ́σαιτον	τῐσαίτην	τῐ́σαιμεν	τῐ́σαιτε	τῐ́σειᾰν, τῐ́σαιεν
	imperative		τῐ́σον	τῐσᾰ́τω	τῐ́σᾰτον	τῐσᾰ́των		τῐ́σᾰτε	τῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτῐσᾰ́μην	ἐτῐ́σω	ἐτῐ́σᾰτο	ἐτῐ́σᾰσθον	ἐτῐσᾰ́σθην	ἐτῐσᾰ́μεθᾰ	ἐτῐ́σᾰσθε	ἐτῐ́σᾰντο
	subjunctive	τῐ́σωμαι	τῐ́σῃ	τῐ́σηται	τῐ́σησθον	τῐ́σησθον	τῐσώμεθᾰ	τῐ́σησθε	τῐ́σωνται
	optative	τῐσαίμην	τῐ́σαιο	τῐ́σαιτο	τῐ́σαισθον	τῐσαίσθην	τῐσαίμεθᾰ	τῐ́σαισθε	τῐ́σαιντο
	imperative		τῐ́σαι	τῐσᾰ́σθω	τῐ́σᾰσθον	τῐσᾰ́σθων		τῐ́σᾰσθε	τῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτίσθην	ἐτίσθης	ἐτίσθη	ἐτίσθητον	ἐτισθήτην	ἐτίσθημεν	ἐτίσθητε	ἐτίσθησᾰν
	subjunctive	τισθῶ	τισθῇς	τισθῇ	τισθῆτον	τισθῆτον	τισθῶμεν	τισθῆτε	τισθῶσῐ(ν)
	optative	τισθείην	τισθείης	τισθείη	τισθεῖτον, τισθείητον	τισθείτην, τισθειήτην	τισθεῖμεν, τισθείημεν	τισθεῖτε, τισθείητε	τισθεῖεν, τισθείησᾰν
	imperative		τίσθητῐ	τισθήτω	τίσθητον	τισθήτων		τίσθητε	τισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τῐ́σαι			τῐ́σᾰσθαι		τισθῆναι
participle	m	τῐ́σᾱς			τῐσᾰ́μενος		τισθείς
	f	τῐ́σᾱσᾰ			τῐσᾰμένη		τισθεῖσᾰ
	n	τῐ́σᾰν			τῐσᾰ́μενον		τισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔτῑσᾰ, ἐτῑσᾰ́μην, ἐτίσθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτῑσᾰ	ἔτῑσᾰς	ἔτῑσε(ν)	ἐτῑ́σᾰτον	ἐτῑσᾰ́την	ἐτῑ́σᾰμεν	ἐτῑ́σᾰτε	ἔτῑσᾰν
	subjunctive	τῑ́σω, τῑ́σωμῐ	τῑ́σῃς, τῑ́σῃσθᾰ	τῑ́σῃ, τῑ́σῃσῐ	τῑ́σητον	τῑ́σητον	τῑ́σωμεν	τῑ́σητε	τῑ́σωσῐ(ν)
	optative	τῑ́σαιμῐ	τῑ́σαις, τῑ́σαισθᾰ, τῑ́σειᾰς	τῑ́σειε(ν), τῑ́σαι	τῑσεῖτον	τῑσείτην	τῑσεῖμεν	τῑσεῖτε	τῑσεῖεν
	imperative		τῖσον	τῑσᾰ́τω	τῑ́σᾰτον	τῑσᾰ́των		τῑ́σᾰτε	τῑσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτῑσᾰ́μην	ἐτῑ́σᾰο	ἐτῑ́σᾰτο	ἐτῑ́σᾰσθον	ἐτῑσᾰ́σθην	ἐτῑσᾰ́με(σ)θᾰ	ἐτῑ́σᾰσθε	ἐτῑ́σᾰντο
	subjunctive	τῑ́σωμαι	τῑ́σηαι	τῑ́σηται	τῑ́σησθον	τῑ́σησθον	τῑσώμε(σ)θᾰ	τῑ́σησθε	τῑ́σωνται
	optative	τῑσαίμην	τῑ́σαιο	τῑ́σαιτο	τῑ́σαισθον	τῑσαίσθην	τῑσαίμε(σ)θᾰ	τῑ́σαισθε	τῑσαίᾰτο
	imperative		τῖσαι	τῑσᾰ́σθω	τῑ́σᾰσθον	τῑσᾰ́σθων		τῑ́σᾰσθε	τῑσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτίσθην	ἐτίσθης	ἐτίσθη	ἐτίσθητον	ἐτισθήτην	ἐτίσθημεν	ἐτίσθητε	ἐτίσθησᾰν, ἔτισθεν
	subjunctive	τισθῶ	τισθῇς	τισθῇ	τισθῆτον	τισθῆτον	τισθῶμεν	τισθῆτε	τισθῶσῐ(ν)
	optative	τισθείην	τισθείης	τισθείη	τισθεῖτον, τισθείητον	τισθείτην, τισθειήτην	τισθεῖμεν, τισθείημεν	τισθεῖτε, τισθείητε	τίσθειεν, τισθείησᾰν
	imperative		τίσθητῐ	τισθήτω	τίσθητον	τισθήτων		τίσθητε	τισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τῖσαι/τῑσᾰ́μεν/τῑσᾰμέναι			τῑ́σᾰσθαι		τισθῆναι/τισθήμεναι
participle	m	τῑ́σᾱς			τῑσᾰ́μενος		τισθείς
	f	τῑ́σᾱσᾰ			τῑσᾰμένη		τισθεῖσᾰ
	n	τῖσᾰν			τῑσᾰ́μενον		τισθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔτεισᾰ, ἐτεισᾰ́μην, ἐτείσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτεισᾰ	ἔτεισᾰς	ἔτεισε(ν)	ἐτείσᾰτον	ἐτεισᾰ́την	ἐτείσᾰμεν	ἐτείσᾰτε	ἔτεισᾰν
	subjunctive	τείσω	τείσῃς	τείσῃ	τείσητον	τείσητον	τείσωμεν	τείσητε	τείσωσῐ(ν)
	optative	τείσαιμῐ	τείσειᾰς, τείσαις	τείσειε(ν), τείσαι	τείσαιτον	τεισαίτην	τείσαιμεν	τείσαιτε	τείσειᾰν, τείσαιεν
	imperative		τεῖσον	τεισᾰ́τω	τείσᾰτον	τεισᾰ́των		τείσᾰτε	τεισᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτεισᾰ́μην	ἐτείσω	ἐτείσᾰτο	ἐτείσᾰσθον	ἐτεισᾰ́σθην	ἐτεισᾰ́μεθᾰ	ἐτείσᾰσθε	ἐτείσᾰντο
	subjunctive	τείσωμαι	τείσῃ	τείσηται	τείσησθον	τείσησθον	τεισώμεθᾰ	τείσησθε	τείσωνται
	optative	τεισαίμην	τείσαιο	τείσαιτο	τείσαισθον	τεισαίσθην	τεισαίμεθᾰ	τείσαισθε	τείσαιντο
	imperative		τεῖσαι	τεισᾰ́σθω	τείσᾰσθον	τεισᾰ́σθων		τείσᾰσθε	τεισᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτείσθην	ἐτείσθης	ἐτείσθη	ἐτείσθητον	ἐτεισθήτην	ἐτείσθημεν	ἐτείσθητε	ἐτείσθησᾰν
	subjunctive	τεισθῶ	τεισθῇς	τεισθῇ	τεισθῆτον	τεισθῆτον	τεισθῶμεν	τεισθῆτε	τεισθῶσῐ(ν)
	optative	τεισθείην	τεισθείης	τεισθείη	τεισθεῖτον, τεισθείητον	τεισθείτην, τεισθειήτην	τεισθεῖμεν, τεισθείημεν	τεισθεῖτε, τεισθείητε	τεισθεῖεν, τεισθείησᾰν
	imperative		τείσθητῐ	τεισθήτω	τείσθητον	τεισθήτων		τείσθητε	τεισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τεῖσαι			τείσᾰσθαι		τεισθῆναι
participle	m	τείσᾱς			τεισᾰ́μενος		τεισθείς
	f	τείσᾱσᾰ			τεισᾰμένη		τεισθεῖσᾰ
	n	τεῖσᾰν			τεισᾰ́μενον		τεισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέτικᾰ, τέτισμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτικᾰ	τέτικᾰς	τέτικε(ν)	τετίκᾰτον	τετίκᾰτον	τετίκᾰμεν	τετίκᾰτε	τετίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετίκω	τετίκῃς	τετίκῃ	τετίκητον	τετίκητον	τετίκωμεν	τετίκητε	τετίκωσῐ(ν)
	optative	τετίκοιμῐ, τετικοίην	τετίκοις, τετικοίης	τετίκοι, τετικοίη	τετίκοιτον	τετικοίτην	τετίκοιμεν	τετίκοιτε	τετίκοιεν
	imperative		τέτικε	τετικέτω	τετίκετον	τετικέτων		τετίκετε	τετικόντων
middle/ passive	indicative	τέτισμαι	τέτισαι	τέτισται	τέτισθον	τέτισθον	τετίσμεθᾰ	τέτισθε	τετίσᾰται
	subjunctive	τετισμένος ὦ	τετισμένος ᾖς	τετισμένος ᾖ	τετισμένω ἦτον	τετισμένω ἦτον	τετισμένοι ὦμεν	τετισμένοι ἦτε	τετισμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετισμένος εἴην	τετισμένος εἴης	τετισμένος εἴη	τετισμένω εἴητον/εἶτον	τετισμένω εἰήτην/εἴτην	τετισμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετισμένοι εἴητε/εἶτε	τετισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέτισο	τετίσθω	τέτισθον	τετίσθων		τέτισθε	τετίσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετικέναι				τετῖσθαι
participle	m	τετικώς				τετισμένος
	f	τετικυῖᾰ				τετισμένη
	n	τετικός				τετισμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέτεικᾰ, τέτεισμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτεικᾰ	τέτεικᾰς	τέτεικε(ν)	τετείκᾰτον	τετείκᾰτον	τετείκᾰμεν	τετείκᾰτε	τετείκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετείκω	τετείκῃς	τετείκῃ	τετείκητον	τετείκητον	τετείκωμεν	τετείκητε	τετείκωσῐ(ν)
	optative	τετείκοιμῐ, τετεικοίην	τετείκοις, τετεικοίης	τετείκοι, τετεικοίη	τετείκοιτον	τετεικοίτην	τετείκοιμεν	τετείκοιτε	τετείκοιεν
	imperative		τέτεικε	τετεικέτω	τετείκετον	τετεικέτων		τετείκετε	τετεικόντων
middle/ passive	indicative	τέτεισμαι	τέτεισαι	τέτεισται	τέτεισθον	τέτεισθον	τετείσμεθᾰ	τέτεισθε	τετείσᾰται
	subjunctive	τετεισμένος ὦ	τετεισμένος ᾖς	τετεισμένος ᾖ	τετεισμένω ἦτον	τετεισμένω ἦτον	τετεισμένοι ὦμεν	τετεισμένοι ἦτε	τετεισμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετεισμένος εἴην	τετεισμένος εἴης	τετεισμένος εἴη	τετεισμένω εἴητον/εἶτον	τετεισμένω εἰήτην/εἴτην	τετεισμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετεισμένοι εἴητε/εἶτε	τετεισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέτεισο	τετείσθω	τέτεισθον	τετείσθων		τέτεισθε	τετείσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετεικέναι				τετεῖσθαι
participle	m	τετεικώς				τετεισμένος
	f	τετεικυῖᾰ				τετεισμένη
	n	τετεικός				τετεισμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποτίνω (apotínō)
• τίσις (tísis)

See also

• τίω (tíō)
• τιμή (timḗ)

Further reading

• “τίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τίνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τίνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “τίνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5099 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible