τάρανδος

Ancient Greek

Alternative forms

• τάρανδρος (tárandros)

Etymology

Unknown. Isebaert suggests the term is borrowed from Scythian, ultimately from Proto-Indo-European *ḱerh₂- (“horn”), however the expected outcome in contemporary Proto-Sarmatian would likely be *sarand(ar), not **θaran-tara-, as he reconstructs. Alternatively borrowed from Proto-Finno-Ugric *šardo, *šardō, *šordō. There doesn't appear to be any link to Ancient Greek ταῦρος (taûros).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tá.ran.dos/ → /ˈta.ran.dos/ → /ˈta.ran.dos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tá.ran.dos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈta.ran.dos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈta.ran.dos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈta.ran.dos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈta.ran.dos/

Noun

τάρανδος • (tárandos) m (genitive τᾰράνδου); second declension

1. reindeer

Inflection

Second declension of ὁ τάρανδος; τοῦ ταράνδου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ τάρανδος ho tárandos	τὼ ταράνδω tṑ tarándō	οἱ τάρανδοι hoi tárandoi
Genitive	τοῦ ταράνδου toû tarándou	τοῖν ταράνδοιν toîn tarándoin	τῶν ταράνδων tôn tarándōn
Dative	τῷ ταράνδῳ tôi tarándōi	τοῖν ταράνδοιν toîn tarándoin	τοῖς ταράνδοις toîs tarándois
Accusative	τὸν τάρανδον tòn tárandon	τὼ ταράνδω tṑ tarándō	τοὺς ταράνδους toùs tarándous
Vocative	τάρανδε tárande	ταράνδω tarándō	τάρανδοι tárandoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Greek: τάρανδος (tárandos)
• → Latin: tarandus

Further reading

• “τάρανδος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• τάρανδος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Furnée, Edzard Johan (1972) Die wichtigsten konsonantischen Erscheinungen des Vorgriechischen (Janua linguarum. Series practica; 150) (in German), The Hague and Paris: Mouton, page 389, fabricates a reconstructed *πάρανδρος (*párandros) after the Pliny and Solinus manuscript variant parandrus, which is not accepted even in editions hundred years before him, compare Late Latin paraverēdus for its origin.

Greek

Etymology

From Ancient Greek τάρανδος (tárandos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtaɾanðos/
• Hyphenation: τά‧ραν‧δος

Noun

τάρανδος • (tárandos) m (plural τάρανδοι)

1. reindeer (Rangifer tarandus)

Declension

Declension of τάρανδος

	singular	plural
nominative	τάρανδος (tárandos)	τάρανδοι (tárandoi)
genitive	τάρανδου (tárandou) ταράνδου (tarándou)	τάρανδων (tárandon) ταράνδων (tarándon)
accusative	τάρανδο (tárando)	τάρανδους (tárandous) ταράνδους (tarándous)
vocative	τάρανδε (tárande)	τάρανδοι (tárandoi)

Second forms are formal. 

Related terms

• ελάφι n (eláfi, “deer”)
• καριμπού n (karimpoú, “caribou”)

Further reading

• τάρανδος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el