συνύπαρξη

Greek

Etymology

From Ancient Greek συνύπαρξις (sunúparxis). By surface analysis, συν- (syn-) +‎ ύπαρξη (ýparxi).

Noun

συνύπαρξη • (synýparxi) f

1. coexistence

Declension

Declension of συνύπαρξη

	singular	plural
nominative	συνύπαρξη (synýparxi)	συνυπάρξεις (synypárxeis)
genitive	συνύπαρξης (synýparxis)	συνυπάρξεων (synypárxeon)
accusative	συνύπαρξη (synýparxi)	συνυπάρξεις (synypárxeis)
vocative	συνύπαρξη (synýparxi)	συνυπάρξεις (synypárxeis)

Older or formal genitive singular: συνυπάρξεως (synypárxeos)

Further reading

• συνύπαρξη, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language