συνεχάρην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.ne.kʰá.rɛːn/ → /sy.neˈxa.rin/ → /si.neˈxa.rin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.ne.kʰá.rɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.neˈkʰa.re̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.neˈxa.rin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈxa.rin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈxa.rin/

Verb

σῠνεχάρην • (sŭnekhárēn)

1. first-person singular indicative aorist passive of συγχαίρω (sunkhaírō)

Greek

Alternative forms

• συγχάρηκα (synchárika) (demotic)

Pronunciation

• IPA^(key): /si.neˈxa.rin/
• Hyphenation: συ‧νε‧χά‧ρην
• Old Hyphenation: συν‧ε‧χά‧ρην

Verb

συνεχάρην • (synechárin)

1. (formal) first-person singular simple past of συγχαίρω (synchaíro)

Usage notes

• The ancient aorist, used mostly in 3rd persons: συνεχάρη (synechári, singular), συνεχάρησαν (synechárisan, plural)