συνεγράφην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.ne.ɡrá.pʰɛːn/ → /sy.neˈɣra.ɸin/ → /si.neˈɣra.fin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.ne.ɡrá.pʰɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.neˈɡra.pʰe̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.neˈɣra.ɸin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈɣra.fin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈɣra.fin/

Verb

σῠνεγρᾰ́φην • (sŭnegrắphēn)

1. first-person singular aorist indicative passive of σῠγγρᾰ́φω (sŭngrắphō)

Greek

Alternative forms

• συγγράφηκα (syngráfika) (formal)
• συγγράφτηκα (syngráftika) (colloquial)

Pronunciation

• IPA^(key): /si.neˈɣra.fin/
• Hyphenation: συ‧νε‧γρά‧φην
• Old Hyphenation: συν‧ε‧γρά‧φην

Verb

συνεγράφην • (synegráfin)

1. (very formal, Katharevousa) first-person singular simple past of συγγράφομαι (syngráfomai), the passive of συγγράφω (syngráfo)