συνήθης

Ancient Greek

Alternative forms

• ξυνήθης (xunḗthēs) — Old Attic

Etymology

From συν- (sun-, “with”) +‎ ἦθος (êthos, “custom”) +‎ -ης (-ēs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.nɛ̌ː.tʰɛːs/ → /syˈni.θis/ → /siˈni.θis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nɛ̌ː.tʰɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈne̝.tʰe̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈni.θis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈni.θis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈni.θis/

Adjective

σῠνήθης • (sŭnḗthēs) m or f (neuter σῠ́νηθες); third declension

1. (of people) habituated, accustomed, used to
2. (of things) usual, customary

Declension

Third declension of σῠνήθης; σῠ́νηθες (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠνήθης sŭnḗthēs	σῠ́νηθες sŭ́nēthes		σῠνήθει sŭnḗthei	σῠνήθει sŭnḗthei		σῠνήθεις sŭnḗtheis	σῠνήθη sŭnḗthē
Genitive		σῠνήθους sŭnḗthous	σῠνήθους sŭnḗthous		σῠνήθοιν sŭnḗthoin	σῠνήθοιν sŭnḗthoin		σῠνήθων sŭnḗthōn	σῠνήθων sŭnḗthōn
Dative		σῠνήθει sŭnḗthei	σῠνήθει sŭnḗthei		σῠνήθοιν sŭnḗthoin	σῠνήθοιν sŭnḗthoin		σῠνήθεσῐ / σῠνήθεσῐν sŭnḗthesĭ(n)	σῠνήθεσῐ / σῠνήθεσῐν sŭnḗthesĭ(n)
Accusative		σῠνήθη sŭnḗthē	σῠ́νηθες sŭ́nēthes		σῠνήθει sŭnḗthei	σῠνήθει sŭnḗthei		σῠνήθεις sŭnḗtheis	σῠνήθη sŭnḗthē
Vocative		σῠ́νηθες sŭ́nēthes	σῠ́νηθες sŭ́nēthes		σῠνήθει sŭnḗthei	σῠνήθει sŭnḗthei		σῠνήθεις sŭnḗtheis	σῠνήθη sŭnḗthē
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠνήθως sŭnḗthōs			σῠνηθέστερος sŭnēthésteros			σῠνηθέστᾰτος sŭnēthéstătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “συνήθης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “συνήθης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• συνήθης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek συνήθης (sunḗthēs).

Pronunciation

• IPA^(key): /siˈniθis/

Adjective

συνήθης • (syníthis) m (feminine συνήθης, neuter σύνηθες)

1. usual

Declension

The relative comparative with πιο is chiefly used with the participle συνηθισμένος (synithisménos). Here, the absolute comparative συνηθέστερος (synithésteros) is more appropriate.
The relative superlative with article e.g. ο πιο is also chiefly used with the participle συνηθισμένος (synithisménos). The expected absolute superlative συνηθέστατος (synithéstatos) is expected for this formal adjective.

Declension of συνήθης

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	συνήθης (syníthis)	συνήθης (syníthis)	σύνηθες (sýnithes)		συνήθεις (synítheis)	συνήθεις (synítheis)	συνήθη (syníthi)
genitive	συνήθους (syníthous) συνήθη (syníthi)	συνήθους (syníthous)	συνήθους (syníthous)		συνήθων (syníthon)	συνήθων (syníthon)	συνήθων (syníthon)
accusative	συνήθη (syníthi)	συνήθη (syníthi)	σύνηθες (sýnithes)		συνήθεις (synítheis)	συνήθεις (synítheis)	συνήθη (syníthi)
vocative	συνήθη (syníthi)	συνήθη (syníthi)	σύνηθες (sýnithes)		συνήθεις (synítheis)	συνήθεις (synítheis)	συνήθη (syníthi)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συνήθης, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συνήθης, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative συνηθέστερος (synithésteros) συνηθέστερη (synithésteri) συνηθέστερο (synithéstero) συνηθέστεροι (synithésteroi) συνηθέστερες (synithésteres) συνηθέστερα (synithéstera) genitive συνηθέστερου (synithésterou) συνηθέστερης (synithésteris) συνηθέστερου (synithésterou) συνηθέστερων (synithésteron) συνηθέστερων (synithésteron) συνηθέστερων (synithésteron) accusative συνηθέστερο (synithéstero) συνηθέστερη (synithésteri) συνηθέστερο (synithéstero) συνηθέστερους (synithésterous) συνηθέστερες (synithésteres) συνηθέστερα (synithéstera) vocative συνηθέστερε (synithéstere) συνηθέστερη (synithésteri) συνηθέστερο (synithéstero) συνηθέστεροι (synithésteroi) συνηθέστερες (synithésteres) συνηθέστερα (synithéstera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο συνηθέστερος", etc) absolute superlative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative συνθέστατος (synthéstatos) συνθέστατη (synthéstati) συνθέστατο (synthéstato) συνθέστατοι (synthéstatoi) συνθέστατες (synthéstates) συνθέστατα (synthéstata) genitive συνθέστατου (synthéstatou) συνθέστατης (synthéstatis) συνθέστατου (synthéstatou) συνθέστατων (synthéstaton) συνθέστατων (synthéstaton) συνθέστατων (synthéstaton) accusative συνθέστατο (synthéstato) συνθέστατη (synthéstati) συνθέστατο (synthéstato) συνθέστατους (synthéstatous) συνθέστατες (synthéstates) συνθέστατα (synthéstata) vocative συνθέστατε (synthéstate) συνθέστατη (synthéstati) συνθέστατο (synthéstato) συνθέστατοι (synthéstatoi) συνθέστατες (synthéstates) συνθέστατα (synthéstata)

Related terms

• συνήθως (syníthos, “usually”)
• συνηθίζω (synithízo, “to be in the habit of”)