συνάπτω

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “together”) +‎ ἅπτω (háptō, “to join”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.náp.tɔː/ → /syˈnap.to/ → /siˈnap.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.náp.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈnap.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈnap.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈnap.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈnap.to/

Verb

σῠνᾰ́πτω • (sŭnắptō)

1. to join together, connect

Inflection

   Present: σῠνάπτω, σῠνάπτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνάπτω	σῠνάπτεις	σῠνάπτει	σῠνάπτετον	σῠνάπτετον	σῠνάπτομεν	σῠνάπτετε	σῠνάπτουσῐ(ν)
	subjunctive	σῠνάπτω	σῠνάπτῃς	σῠνάπτῃ	σῠνάπτητον	σῠνάπτητον	σῠνάπτωμεν	σῠνάπτητε	σῠνάπτωσῐ(ν)
	optative	σῠνάπτοιμῐ	σῠνάπτοις	σῠνάπτοι	σῠνάπτοιτον	σῠναπτοίτην	σῠνάπτοιμεν	σῠνάπτοιτε	σῠνάπτοιεν
	imperative		σῠ́ναπτε	σῠναπτέτω	σῠνάπτετον	σῠναπτέτων		σῠνάπτετε	σῠναπτόντων
middle/ passive	indicative	σῠνάπτομαι	σῠνάπτῃ, σῠνάπτει	σῠνάπτεται	σῠνάπτεσθον	σῠνάπτεσθον	σῠναπτόμεθᾰ	σῠνάπτεσθε	σῠνάπτονται
	subjunctive	σῠνάπτωμαι	σῠνάπτῃ	σῠνάπτηται	σῠνάπτησθον	σῠνάπτησθον	σῠναπτώμεθᾰ	σῠνάπτησθε	σῠνάπτωνται
	optative	σῠναπτοίμην	σῠνάπτοιο	σῠνάπτοιτο	σῠνάπτοισθον	σῠναπτοίσθην	σῠναπτοίμεθᾰ	σῠνάπτοισθε	σῠνάπτοιντο
	imperative		σῠνάπτου	σῠναπτέσθω	σῠνάπτεσθον	σῠναπτέσθων		σῠνάπτεσθε	σῠναπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σῠνάπτειν				σῠνάπτεσθαι
participle	m	σῠνάπτων				σῠναπτόμενος
	f	σῠνάπτουσᾰ				σῠναπτομένη
	n	σῠνᾶπτον				σῠναπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: σῠ́νηπτον, σῠνηπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠ́νηπτον	σῠ́νηπτες	σῠ́νηπτε(ν)	σῠνήπτετον	σῠνηπτέτην	σῠνήπτομεν	σῠνήπτετε	σῠ́νηπτον
middle/ passive	indicative	σῠνηπτόμην	σῠνήπτου	σῠνήπτετο	σῠνήπτεσθον	σῠνηπτέσθην	σῠνηπτόμεθᾰ	σῠνήπτεσθε	σῠνήπτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σῠνάψω, σῠνάψομαι, σῠναφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνάψω	σῠνάψεις	σῠνάψει	σῠνάψετον	σῠνάψετον	σῠνάψομεν	σῠνάψετε	σῠνάψουσῐ(ν)
	optative	σῠνάψοιμῐ	σῠνάψοις	σῠνάψοι	σῠνάψοιτον	σῠναψοίτην	σῠνάψοιμεν	σῠνάψοιτε	σῠνάψοιεν
middle	indicative	σῠνάψομαι	σῠνάψῃ, σῠνάψει	σῠνάψεται	σῠνάψεσθον	σῠνάψεσθον	σῠναψόμεθᾰ	σῠνάψεσθε	σῠνάψονται
	optative	σῠναψοίμην	σῠνάψοιο	σῠνάψοιτο	σῠνάψοισθον	σῠναψοίσθην	σῠναψοίμεθᾰ	σῠνάψοισθε	σῠνάψοιντο
passive	indicative	σῠναφθήσομαι	σῠναφθήσῃ	σῠναφθήσεται	σῠναφθήσεσθον	σῠναφθήσεσθον	σῠναφθησόμεθᾰ	σῠναφθήσεσθε	σῠναφθήσονται
	optative	σῠναφθησοίμην	σῠναφθήσοιο	σῠναφθήσοιτο	σῠναφθήσοισθον	σῠναφθησοίσθην	σῠναφθησοίμεθᾰ	σῠναφθήσοισθε	σῠναφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σῠνάψειν			σῠνάψεσθαι		σῠναφθήσεσθαι
participle	m	σῠνάψων			σῠναψόμενος		σῠναφθησόμενος
	f	σῠνάψουσᾰ			σῠναψομένη		σῠναφθησομένη
	n	σῠνᾶψον			σῠναψόμενον		σῠναφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: σῠ́νηψᾰ, σῠνηψᾰ́μην, σῠνήφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠ́νηψᾰ	σῠ́νηψᾰς	σῠ́νηψε(ν)	σῠνήψᾰτον	σῠνηψᾰ́την	σῠνήψᾰμεν	σῠνήψᾰτε	σῠ́νηψᾰν
	subjunctive	σῠνάψω	σῠνάψῃς	σῠνάψῃ	σῠνάψητον	σῠνάψητον	σῠνάψωμεν	σῠνάψητε	σῠνάψωσῐ(ν)
	optative	σῠνάψαιμῐ	σῠνάψειᾰς, σῠνάψαις	σῠνάψειε(ν), σῠνάψαι	σῠνάψαιτον	σῠναψαίτην	σῠνάψαιμεν	σῠνάψαιτε	σῠνάψειᾰν, σῠνάψαιεν
	imperative		σῠ́ναψον	σῠναψᾰ́τω	σῠνάψᾰτον	σῠναψᾰ́των		σῠνάψᾰτε	σῠναψᾰ́ντων
middle	indicative	σῠνηψᾰ́μην	σῠνήψω	σῠνήψᾰτο	σῠνήψᾰσθον	σῠνηψᾰ́σθην	σῠνηψᾰ́μεθᾰ	σῠνήψᾰσθε	σῠνήψᾰντο
	subjunctive	σῠνάψωμαι	σῠνάψῃ	σῠνάψηται	σῠνάψησθον	σῠνάψησθον	σῠναψώμεθᾰ	σῠνάψησθε	σῠνάψωνται
	optative	σῠναψαίμην	σῠνάψαιο	σῠνάψαιτο	σῠνάψαισθον	σῠναψαίσθην	σῠναψαίμεθᾰ	σῠνάψαισθε	σῠνάψαιντο
	imperative		σῠ́ναψαι	σῠναψᾰ́σθω	σῠνάψᾰσθον	σῠναψᾰ́σθων		σῠνάψᾰσθε	σῠναψᾰ́σθων
passive	indicative	σῠνήφθην	σῠνήφθης	σῠνήφθη	σῠνήφθητον	σῠνηφθήτην	σῠνήφθημεν	σῠνήφθητε	σῠνήφθησᾰν
	subjunctive	σῠναφθῶ	σῠναφθῇς	σῠναφθῇ	σῠναφθῆτον	σῠναφθῆτον	σῠναφθῶμεν	σῠναφθῆτε	σῠναφθῶσῐ(ν)
	optative	σῠναφθείην	σῠναφθείης	σῠναφθείη	σῠναφθεῖτον, σῠναφθείητον	σῠναφθείτην, σῠναφθειήτην	σῠναφθεῖμεν, σῠναφθείημεν	σῠναφθεῖτε, σῠναφθείητε	σῠναφθεῖεν, σῠναφθείησᾰν
	imperative		σῠνάφθητῐ	σῠναφθήτω	σῠνάφθητον	σῠναφθήτων		σῠνάφθητε	σῠναφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σῠνᾶψαι			σῠνάψᾰσθαι		σῠναφθῆναι
participle	m	σῠνάψᾱς			σῠναψᾰ́μενος		σῠναφθείς
	f	σῠνάψᾱσᾰ			σῠναψᾰμένη		σῠναφθεῖσᾰ
	n	σῠνᾶψᾰν			σῠναψᾰ́μενον		σῠναφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σῠ́νημμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	σῠ́νημμαι	σῠ́νηψαι	σῠ́νηπται	σῠ́νηφθον	σῠ́νηφθον	σῠνήμμεθᾰ	σῠ́νηφθε	σῠνήπᾰται
	subjunctive	σῠνημμένος ὦ	σῠνημμένος ᾖς	σῠνημμένος ᾖ	σῠνημμένω ἦτον	σῠνημμένω ἦτον	σῠνημμένοι ὦμεν	σῠνημμένοι ἦτε	σῠνημμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	σῠνημμένος εἴην	σῠνημμένος εἴης	σῠνημμένος εἴη	σῠνημμένω εἴητον/εἶτον	σῠνημμένω εἰήτην/εἴτην	σῠνημμένοι εἴημεν/εἶμεν	σῠνημμένοι εἴητε/εἶτε	σῠνημμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		σῠ́νηψο	σῠνήφθω	σῠ́νηφθον	σῠνήφθων		σῠ́νηφθε	σῠνήφθων
						middle/passive
infinitive						σῠνῆφθαι
participle	m					σῠνημμένος
	f					σῠνημμένη
	n					σῠνημμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: σῠνήμμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	σῠνήμμην	σῠ́νηψο	σῠ́νηπτο	σῠ́νηφθον	σῠνήφθην	σῠνήμμεθᾰ	σῠ́νηφθε	σῠνήπᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• σύναψις (súnapsis)

Descendants

• Greek: συνάπτω (synápto)

Further reading

• “συνάπτω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συνάπτω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek συνάπτω (sunáptō, “join together”). By surface analysis, συν- (“togehter”) + the ancient verb ἅπτω (háptō, “join; touch”).

Pronunciation

• IPA^(key): /siˈna.pto/
• Hyphenation: συ‧νά‧πτω
• Old Hyphenation: συν‧ά‧πτω

Verb

συνάπτω • (synápto) (past σύναψα/συνήψα, passive συνάπτομαι)

1. (transitive) to join, attach, append
2. (transitive) to contract, enter into, conclude (an agreement, marriage, etc)

Conjugation

συνάπτω   συνάπτομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	συνάπτω	συνάψω	συνάπτομαι	συναφθώ
2 sg	συνάπτεις	συνάψεις	συνάπτεσαι	συναφθείς
3 sg	συνάπτει	συνάψει	συνάπτεται	συναφθεί
1 pl	συνάπτουμε, συνάπτομε	συνάψουμε, συνάψομε	συναπτόμαστε	συναφθούμε
2 pl	συνάπτετε	συνάψετε	συνάπτεστε, {συνάπτεσθε}	συναφθείτε
3 pl	συνάπτουν[ε]	συνάψουν[ε]	συνάπτονται	συναφθούν[ε]
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	σύναπτα, συνήπτα	σύναψα, συνήψα	συναπτόμουν[α]	συνάφθηκα, [{συνήφθην}]1
2 sg	σύναπτες, συνήπτες	σύναψες, συνήψες	συναπτόσουν[α]	συνάφθηκες, [{συνήφθης}]
3 sg	σύναπτε, συνήπτε	σύναψε, συνήψε	συναπτόταν	συνάφθηκε, {συνήφθη}
1 pl	συνάπταμε	συνάψαμε	συναπτόμασταν, (‑όμαστε)	συναφθήκαμε, [{συνήφθημεν}]
2 pl	συνάπτατε	συνάψατε	συναπτόσασταν, (‑όσαστε)	συναφθήκατε, [{συνήφθητε}]
3 pl	σύναπταν, (συνάπταν[ε]), συνήπταν	σύναψαν, (συνάψαν[ε]), συνήψαν	συνάπτονταν	συνάφθηκαν, {συνήφθησαν}
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα συνάπτω ➤	θα συνάψω ➤	θα συνάπτομαι ➤	θα συναφθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα συνάπτεις, …	θα συνάψεις, …	θα συνάπτεσαι, …	θα συναφθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … συνάψει   έχω, έχεις, … συνημμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … συναφθεί   είμαι, είσαι, … συνημμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … συνάψει   είχα, είχες, … συνημμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … συναφθεί   ήμουν, ήσουν, … συνημμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … συνάψει   θα έχω, θα έχεις, … συνημμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … συναφθεί   θα είμαι, θα είσαι, … συνημμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	σύναπτε	σύναψε	—	συνάψου
2 pl	συνάπτετε	συνάψτε	συνάπτεστε, {συνάπτεσθε}	συναφθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	συνάπτοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας συνάψει ➤		[συνημμένος,‑-η,‑-ο] ➤
Nonfinite form➤	συνάψει		συναφθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Passive forms ending with -ην are very formal, as in the ancient aorist συνήφθην from the conjugation of συνάπτω. In Modern Greek, used in the 3rd persons (all persons included here, for reference).  • Also, formal passive past participle συναφθείς (synaftheís), συναφθείσα (συναφθεῖσα), συναφθέν (synafthén).  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• επισυνάπτω (episynápto, “to attach, to append (of documents)”)
• (formal) συναπτός (synaptós, “consecutive”)
• σύναψη f (sýnapsi)
• συνημμένος (synimménos, “attached (of documents)”, participle)

• and see: άπτομαι (áptomai, “touch”)