συμπολίτης

Ancient Greek

Etymology

From σῠν- (sun-) +‎ πολίτης (polítēs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sym.po.lǐː.tɛːs/ → /sym.poˈli.tis/ → /sim.boˈli.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sym.po.lǐː.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sym.poˈli.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sym.poˈli.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sym.poˈli.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sim.boˈli.tis/

Noun

σῠμπολῑ́της • (sumpolī́tēs) m (genitive σῠμπολῑ́του); first declension

1. fellow citizen

Inflection

First declension of ὁ σῠμπολῑ́της; τοῦ σῠμπολῑ́του (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σῠμπολῑ́της ho sumpolī́tēs	τὼ σῠμπολῑ́τᾱ tṑ sumpolī́tā	οἱ σῠμπολῖται hoi sumpolîtai
Genitive	τοῦ σῠμπολῑ́του toû sumpolī́tou	τοῖν σῠμπολῑ́ταιν toîn sumpolī́tain	τῶν σῠμπολῑτῶν tôn sumpolītôn
Dative	τῷ σῠμπολῑ́τῃ tôi sumpolī́tēi	τοῖν σῠμπολῑ́ταιν toîn sumpolī́tain	τοῖς σῠμπολῑ́ταις toîs sumpolī́tais
Accusative	τὸν σῠμπολῑ́την tòn sumpolī́tēn	τὼ σῠμπολῑ́τᾱ tṑ sumpolī́tā	τοὺς σῠμπολῑ́τᾱς toùs sumpolī́tās
Vocative	σῠμπολῖτᾰ sumpolîta	σῠμπολῑ́τᾱ sumpolī́tā	σῠμπολῖται sumpolîtai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: συμπολίτης (sympolítis)
• → Latin: concīvis (calque)

See also

• συμπατριώτης (sumpatriṓtēs)

Further reading

• “συμπολίτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συμπολίτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • compatriot idem, page 150.
  • fellow idem, page 314.

Greek

Etymology

From Ancient Greek συμπολίτης (sumpolítēs). Morphologically, from συμ- (sym-) +‎ πολίτης (polítis).

Noun

συμπολίτης • (sympolítis) m or f (plural συμπολίτες, feminine συμπολίτις)

1. fellow citizen

Declension

Declension of συμπολίτης

	singular	plural
nominative	συμπολίτης (sympolítis)	συμπολίτες (sympolítes)
genitive	συμπολίτη (sympolíti)	συμπολιτών (sympolitón)
accusative	συμπολίτη (sympolíti)	συμπολίτες (sympolítes)
vocative	συμπολίτη (sympolíti)	συμπολίτες (sympolítes)

Further reading

• συμπολίτης, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language