συμπίπτω

Ancient Greek

Alternative forms

• ξυμπῑ́πτω (xumpī́ptō) — Old Attic

Etymology

From συν- (sun-, “together”) +‎ πῑ́πτω (pī́ptō, “to fall”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sym.pǐːp.tɔː/ → /symˈpip.to/ → /simˈbip.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sym.pǐːp.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /symˈpip.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /symˈpip.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /symˈpip.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /simˈbip.to/

Verb

σῠμπῑ́πτω • (sŭmpī́ptō)

1. to fall together, meet violently
2. to fall in with, meet with (especially with accidents, misfortunes)
3. to fall upon, happen to (of accidents, ailments, symptoms, events)
4. (abstractly) to happen, occur
5. to coincide, agree or be in accordance with
6. to fall together (i.e. fall in, especially of a house)
7. to fall together, fall into the same line

Conjugation

   Present: σῠμπῑ́πτω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠμπῑ́πτω	σῠμπῑ́πτεις	σῠμπῑ́πτει	σῠμπῑ́πτετον	σῠμπῑ́πτετον	σῠμπῑ́πτομεν	σῠμπῑ́πτετε	σῠμπῑ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	σῠμπῑ́πτω	σῠμπῑ́πτῃς	σῠμπῑ́πτῃ	σῠμπῑ́πτητον	σῠμπῑ́πτητον	σῠμπῑ́πτωμεν	σῠμπῑ́πτητε	σῠμπῑ́πτωσῐ(ν)
	optative	σῠμπῑ́πτοιμῐ	σῠμπῑ́πτοις	σῠμπῑ́πτοι	σῠμπῑ́πτοιτον	σῠμπῑπτοίτην	σῠμπῑ́πτοιμεν	σῠμπῑ́πτοιτε	σῠμπῑ́πτοιεν
	imperative		σῠ́μπῑπτε	σῠμπῑπτέτω	σῠμπῑ́πτετον	σῠμπῑπτέτων		σῠμπῑ́πτετε	σῠμπῑπτόντων
		active
infinitive		σῠμπῑ́πτειν
participle	m	σῠμπῑ́πτων
	f	σῠμπῑ́πτουσᾰ
	n	σῠμπῖπτον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: σῠνέπῑπτον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνέπῑπτον	σῠνέπῑπτες	σῠνέπῑπτε(ν)	σῠνεπῑ́πτετον	σῠνεπῑπτέτην	σῠνεπῑ́πτομεν	σῠνεπῑ́πτετε	σῠνέπῑπτον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: σῠμπῑ́πτεσκον (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠμπῑ́πτεσκον	σῠμπῑ́πτεσκες	σῠμπῑ́πτεσκε(ν)	σῠμπῑπτέσκετον	σῠμπῑπτεσκέτην	σῠμπῑπτέσκομεν	σῠμπῑπτέσκετε	σῠμπῑ́πτεσκον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σῠμπεσέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	σῠμπεσέομαι	σῠμπεσέῃ, σῠμπεσέει	σῠμπεσέεται	σῠμπεσέεσθον	σῠμπεσέεσθον	σῠμπεσεόμεθᾰ	σῠμπεσέεσθε	σῠμπεσέονται
	optative	σῠμπεσεοίμην	σῠμπεσέοιο	σῠμπεσέοιτο	σῠμπεσέοισθον	σῠμπεσεοίσθην	σῠμπεσεοίμεθᾰ	σῠμπεσέοισθε	σῠμπεσέοιντο
					middle
infinitive					σῠμπεσέεσθαι
participle	m				σῠμπεσεόμενος
	f				σῠμπεσεομένη
	n				σῠμπεσεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σῠμπεσοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	σῠμπεσοῦμαι	σῠμπεσῇ	σῠμπεσεῖται	σῠμπεσεῖσθον	σῠμπεσεῖσθον	σῠμπεσούμεθᾰ	σῠμπεσεῖσθε	σῠμπεσοῦνται
	optative	σῠμπεσοίμην	σῠμπεσοῖο	σῠμπεσοῖτο	σῠμπεσοῖσθον	σῠμπεσοίσθην	σῠμπεσοίμεθᾰ	σῠμπεσοῖσθε	σῠμπεσοῖντο
					middle
infinitive					σῠμπεσεῖσθαι
participle	m				σῠμπεσούμενος
	f				σῠμπεσουμένη
	n				σῠμπεσούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: σῠνέπεσον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνέπεσον	σῠνέπεσες	σῠνέπεσε(ν)	σῠνεπέσετον	σῠνεπεσέτην	σῠνεπέσομεν	σῠνεπέσετε	σῠνέπεσον
	subjunctive	σῠμπέσω	σῠμπέσῃς	σῠμπέσῃ	σῠμπέσητον	σῠμπέσητον	σῠμπέσωμεν	σῠμπέσητε	σῠμπέσωσῐ(ν)
	optative	σῠμπέσοιμῐ	σῠμπέσοις	σῠμπέσοι	σῠμπέσοιτον	σῠμπεσοίτην	σῠμπέσοιμεν	σῠμπέσοιτε	σῠμπέσοιεν
	imperative		σῠ́μπεσε	σῠμπεσέτω	σῠμπέσετον	σῠμπεσέτων		σῠμπέσετε	σῠμπεσόντων
		active
infinitive		σῠμπεσεῖν
participle	m	σῠμπεσών
	f	σῠμπεσοῦσᾰ
	n	σῠμπεσόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σῠμπέπτωκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠμπέπτωκᾰ	σῠμπέπτωκᾰς	σῠμπέπτωκε(ν)	σῠμπεπτώκᾰτον	σῠμπεπτώκᾰτον	σῠμπεπτώκᾰμεν	σῠμπεπτώκᾰτε	σῠμπεπτώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	σῠμπεπτώκω	σῠμπεπτώκῃς	σῠμπεπτώκῃ	σῠμπεπτώκητον	σῠμπεπτώκητον	σῠμπεπτώκωμεν	σῠμπεπτώκητε	σῠμπεπτώκωσῐ(ν)
	optative	σῠμπεπτώκοιμῐ, σῠμπεπτωκοίην	σῠμπεπτώκοις, σῠμπεπτωκοίης	σῠμπεπτώκοι, σῠμπεπτωκοίη	σῠμπεπτώκοιτον	σῠμπεπτωκοίτην	σῠμπεπτώκοιμεν	σῠμπεπτώκοιτε	σῠμπεπτώκοιεν
	imperative		σῠμπέπτωκε	σῠμπεπτωκέτω	σῠμπεπτώκετον	σῠμπεπτωκέτων		σῠμπεπτώκετε	σῠμπεπτωκόντων
		active
infinitive		σῠμπεπτωκέναι
participle	m	σῠμπεπτωκώς
	f	σῠμπεπτωκυῖᾰ
	n	σῠμπεπτωκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: σῠνεπεπτώκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνεπεπτώκειν, σῠνεπεπτώκη	σῠνεπεπτώκεις, σῠνεπεπτώκης	σῠνεπεπτώκει(ν)	σῠνεπεπτώκετον	σῠνεπεπτωκέτην	σῠνεπεπτώκεμεν	σῠνεπεπτώκετε	σῠνεπεπτώκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• σῠ́μπτωμᾰ (sŭ́mptōmă)

Descendants

• → Greek: συμπίπτω (sympípto) (learned)

Further reading

• “συμπίπτω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συμπίπτω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συμπίπτω (sumpíptō). By surface analysis, συμ- (sym-) +‎ πίπτω (pípto).

Pronunciation

• IPA^(key): /simˈbi.pto/
• Hyphenation: συ‧μπί‧πτω

Verb

συμπίπτω • (sympípto) (past συνέπεσα) (intransitive)

1. to coincide (to occur at the same time)
2. to coincide (to occupy exactly the same space)
3. to coincide, to concur (to correspond or agree)

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Related terms

• σύμπτωμα n (sýmptoma)
• σύμπτωση f (sýmptosi)