συγχωνεύω

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συγχωνεύω (sunkhōneúō, “to melt down”) with semantic loan from French fusionner. By surface analysis, συγ- (syg-) +‎ χωνεύω (chonévo).

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋ.xoˈne.vo/
• Hyphenation: συγ‧χω‧νεύ‧ω

Verb

συγχωνεύω • (synchonévo) (past συγχώνευσα, passive συγχωνεύομαι, p‑past συγχωνεύτηκα/συγχωνεύθηκα, ppp συγχωνευμένος)

1. (transitive) to merge

Conjugation

συγχωνεύω   συγχωνεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	συγχωνεύω	συγχωνεύσω	συγχωνεύομαι	συγχωνευτώ, συγχωνευθώ
2 sg	συγχωνεύεις	συγχωνεύσεις	συγχωνεύεσαι	συγχωνευτείς, συγχωνευθείς
3 sg	συγχωνεύει	συγχωνεύσει	συγχωνεύεται	συγχωνευτεί, συγχωνευθεί
1 pl	συγχωνεύουμε, [‑ομε]	συγχωνεύσουμε, [‑ομε]	συγχωνευόμαστε	συγχωνευτούμε, συγχωνευθούμε
2 pl	συγχωνεύετε	συγχωνεύσετε	συγχωνεύεστε, συγχωνευόσαστε	συγχωνευτείτε, συγχωνευθείτε
3 pl	συγχωνεύουν(ε)	συγχωνεύσουν(ε)	συγχωνεύονται	συγχωνευτούν(ε), συγχωνευθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	συγχώνευα	συγχώνευσα	συγχωνευόμουν(α)	συγχωνεύτηκα, συγχωνεύθηκα
2 sg	συγχώνευες	συγχώνευσες	συγχωνευόσουν(α)	συγχωνεύτηκες, συγχωνεύθηκες
3 sg	συγχώνευε	συγχώνευσε	συγχωνευόταν(ε)	συγχωνεύτηκε, συγχωνεύθηκε
1 pl	συγχωνεύαμε	συγχωνεύσαμε	συγχωνευόμασταν, (‑όμαστε)	συγχωνευτήκαμε, συγχωνευθήκαμε
2 pl	συγχωνεύατε	συγχωνεύσατε	συγχωνευόσασταν, (‑όσαστε)	συγχωνευτήκατε, συγχωνευθήκατε
3 pl	συγχώνευαν, συγχωνεύαν(ε)	συγχώνευσαν, συγχωνεύσαν(ε)	συγχωνεύονταν, (συγχωνευόντουσαν)	συγχωνεύτηκαν, συγχωνευτήκαν(ε), συγχωνεύθηκαν, συγχωνευθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα συγχωνεύω ➤	θα συγχωνεύσω ➤	θα συγχωνεύομαι ➤	θα συγχωνευτώ / συγχωνευθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα συγχωνεύεις, …	θα συγχωνεύσεις, …	θα συγχωνεύεσαι, …	θα συγχωνευτείς / συγχωνευθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … συγχωνεύσει   έχω, έχεις, … συγχωνευμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … συγχωνευτεί / συγχωνευθεί   είμαι, είσαι, … συγχωνευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … συγχωνεύσει   είχα, είχες, … συγχωνευμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … συγχωνευτεί / συγχωνευθεί   ήμουν, ήσουν, … συγχωνευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … συγχωνεύσει   θα έχω, θα έχεις, … συγχωνευμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … συγχωνευτεί / συγχωνευθεί   θα είμαι, θα είσαι, … συγχωνευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	συγχώνευε	συγχώνευσε	—	συγχωνεύσου
2 pl	συγχωνεύετε	συγχωνεύστε	συγχωνεύεστε	συγχωνευτείτε, συγχωνευθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	συγχωνεύοντας ➤		συγχωνευόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας συγχωνεύσει ➤		συγχωνευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	συγχωνεύσει		συγχωνευτεί, συγχωνευθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• Passive forms with -ευθ- are more formal than forms with -ευτ-.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• συγχώνευση f (synchónefsi)

 

Related terms

• ασυγχώνευτος (asynchóneftos, “not merged”, adjective)