συγγένεια

Ancient Greek

Alternative forms

• ξυγγένειᾰ (xungéneia) — Old Attic

Etymology

συν- (sun-) +‎ γένος (génos) +‎ -ειᾰ (-eia)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.ɡé.neː.a/ → /syɲˈɟe.ni.a/ → /siɲˈɟe.ni.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.ɡé.neː.a/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈɡe.ni.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲˈɟe.ni.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲˈɟe.ni.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲˈɟe.ni.a/

Noun

συγγένειᾰ • (sungéneia) f (genitive συγγενείᾱς); first declension

1. kinship, kindred

Declension

First declension of ἡ συγγένειᾰ; τῆς συγγενείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ συγγένειᾰ hē sungéneia	τὼ συγγενείᾱ tṑ sungeneíā	αἱ συγγένειαι hai sungéneiai
Genitive	τῆς συγγενείᾱς tês sungeneíās	τοῖν συγγενείαιν toîn sungeneíain	τῶν συγγενειῶν tôn sungeneiôn
Dative	τῇ συγγενείᾳ têi sungeneíāi	τοῖν συγγενείαιν toîn sungeneíain	ταῖς συγγενείαις taîs sungeneíais
Accusative	τὴν συγγένειᾰν tḕn sungéneian	τὼ συγγενείᾱ tṑ sungeneíā	τᾱ̀ς συγγενείᾱς tā̀s sungeneíās
Vocative	συγγένειᾰ sungéneia	συγγενείᾱ sungeneíā	συγγένειαι sungéneiai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• συγγένεια in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “συγγένεια”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “συγγένεια”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G4772 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • affinity idem, page 16.
  • brotherhood idem, page 101.
  • collateral descent idem, page 143.
  • connection idem, page 161.
  • consanguinity idem, page 161.
  • kinship idem, page 470.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συγγένειᾰ (sungéneia)

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋˈɟe.ni.a/

Noun

συγγένεια • (syngéneia) f (plural συγγένειες)

1. kinship, affinity (related by blood, marriage)
2. affinity, similarity (similar in properties or appearance)

Declension

Declension of συγγένεια

	singular	plural
nominative	συγγένεια (syngéneia)	συγγένειες (syngéneies)
genitive	συγγένειας (syngéneias)	συγγενειών (syngeneión)
accusative	συγγένεια (syngéneia)	συγγένειες (syngéneies)
vocative	συγγένεια (syngéneia)	συγγένειες (syngéneies)

the form συγγενείας is found

Further reading

• συγγένεια on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el