στείβω

Ancient Greek

Etymology

Stems: στει- στι- and στοι- (see Derivatives and Related terms). From Proto-Indo-European *steyb-. Cognate with Old Armenian ստէպ (stēp, “speed, haste”) and Lithuanian staibus (“courageous, strong”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stěː.bɔː/ → /ˈsti.βo/ → /ˈsti.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stěː.bɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsti.bo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsti.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsti.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsti.vo/

Verb

στείβω • (steíbō)

1. to tread on, stamp on
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.534:

     στείβοντες νέκυάς τε καὶ ἀσπίδας

     steíbontes nékuás te kaì aspídas

     trampling on both the dead and the shields

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 6.92:

     στεῖβον δ’ ἐν βόθροισι θοῶς

     steîbon d’ en bóthroisi thoôs

     briskly they trod on them in the trenches

2. (with cognate accusative) to walk on a path
   • 412 BCE, Euripides, Helen 865:

     εἴ τις ἔβλαψεν ποδὶ στείβων ἀνοσίῳ

     eí tis éblapsen podì steíbōn anosíōi

     if someone has harmed the path by treading with unholy foot

   • (absolute) I tread
   • h.Hom. 19.4:

     αἵ τε κατ’ αἰγίλιπος πέτρης στείβουσι κάρηνα

     haí te kat’ aigílipos pétrēs steíbousi kárēna

     who tread on sheer edges of cliffs

Inflection

   Present: στείβω, στείβομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στείβω	στείβεις	στείβει	στείβετον	στείβετον	στείβομεν	στείβετε	στείβουσῐ(ν)
	subjunctive	στείβω	στείβῃς	στείβῃ	στείβητον	στείβητον	στείβωμεν	στείβητε	στείβωσῐ(ν)
	optative	στείβοιμῐ	στείβοις	στείβοι	στείβοιτον	στειβοίτην	στείβοιμεν	στείβοιτε	στείβοιεν
	imperative		στεῖβε	στειβέτω	στείβετον	στειβέτων		στείβετε	στειβόντων
middle/ passive	indicative	στείβομαι	στείβῃ, στείβει	στείβεται	στείβεσθον	στείβεσθον	στειβόμεθᾰ	στείβεσθε	στείβονται
	subjunctive	στείβωμαι	στείβῃ	στείβηται	στείβησθον	στείβησθον	στειβώμεθᾰ	στείβησθε	στείβωνται
	optative	στειβοίμην	στείβοιο	στείβοιτο	στείβοισθον	στειβοίσθην	στειβοίμεθᾰ	στείβοισθε	στείβοιντο
	imperative		στείβου	στειβέσθω	στείβεσθον	στειβέσθων		στείβεσθε	στειβέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στείβειν				στείβεσθαι
participle	m	στείβων				στειβόμενος
	f	στείβουσᾰ				στειβομένη
	n	στεῖβον				στειβόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔστειβον, ἐστειβόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστειβον	ἔστειβες	ἔστειβε(ν)	ἐστείβετον	ἐστειβέτην	ἐστείβομεν	ἐστείβετε	ἔστειβον
middle/ passive	indicative	ἐστειβόμην	ἐστείβου	ἐστείβετο	ἐστείβεσθον	ἐστειβέσθην	ἐστειβόμεθᾰ	ἐστείβεσθε	ἐστείβοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: στεῖβον, στειβόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στεῖβον	στεῖβες	στεῖβε(ν)	στείβετον	στειβέτην	στείβομεν	στείβετε	στεῖβον
middle/ passive	indicative	στειβόμην	στείβου	στείβετο	στείβεσθον	στειβέσθην	στειβόμε(σ)θᾰ	στείβεσθε	στείβοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: στείβεσκον, στειβεσκόμην (iterative)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στείβεσκον	στείβεσκες	στείβεσκε(ν)	στειβέσκετον	στειβεσκέτην	στειβέσκομεν	στειβέσκετε	στείβεσκον
middle/ passive	indicative	στειβεσκόμην	στειβέσκου	στειβέσκετο	στειβέσκεσθον	στειβεσκέσθην	στειβεσκόμεθᾰ	στειβέσκεσθε	στειβέσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔστειψᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστειψᾰ	ἔστειψᾰς	ἔστειψε(ν)	ἐστείψᾰτον	ἐστειψᾰ́την	ἐστείψᾰμεν	ἐστείψᾰτε	ἔστειψᾰν
	subjunctive	στείψω	στείψῃς	στείψῃ	στείψητον	στείψητον	στείψωμεν	στείψητε	στείψωσῐ(ν)
	optative	στείψαιμῐ	στείψειᾰς, στείψαις	στείψειε(ν), στείψαι	στείψαιτον	στειψαίτην	στείψαιμεν	στείψαιτε	στείψειᾰν, στείψαιεν
	imperative		στεῖψον	στειψᾰ́τω	στείψᾰτον	στειψᾰ́των		στείψᾰτε	στειψᾰ́ντων
		active
infinitive		στεῖψαι
participle	m	στείψᾱς
	f	στείψᾱσᾰ
	n	στεῖψᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀναστείβω (anasteíbō)
• ἀποστῐβής (apostibḗs)
• ἀστῐβής (astibḗs)
• διαστείβω (diasteíbō)
• ἐπιστείβω (episteíbō)
• εὐστῐβής (eustibḗs)
• Ἡλιοστῐβής (Hēliostibḗs)
• θεοστῐβής (theostibḗs)
• καταστείβω (katasteíbō)
• μονοστῐβής (monostibḗs)
• νῐφοστῐβής (niphostibḗs)
• Πεδοστῐβής (Pedostibḗs)
• πλᾰνοστῐβής (planostibḗs)
• χθονοστῐβής (khthonostibḗs)

 

Related terms

• στῐβάζω (stibázō)
• στιβαρός (stibarós)
• στῐβάς (stibás)
• στῐβείᾱ (stibeíā)
• στῐβεῖον (stibeîon)
• στῐβεύς (stibeús)
• στῐβέω (stibéō)
• στίβος (stíbos)
• στῐπτός (stiptós)
• στοιβάζω (stoibázō)
• στοιβή (stoibḗ)
• στοιβηδόν (stoibēdón)

 

Descendants

• Greek: στείβω (steívo)

References

• “στείβω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στείβω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• στείβω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

Greek

Alternative forms

• στύβω (stývo) (recommended standard spelling)
• στίβω (stívo) (rare spelling)
• and see notes

Etymology

From Ancient Greek στείβω (steíbō). See Etymology at στύβω.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstivo/ (for all spellings)
• Hyphenation: στεί‧βω στύ‧βω στί‧βω

Verb

στείβω • (steívo) (past έστειψα, passive στείβομαι)

1. Alternative form of στύβω (stývo) (linguistically informed spelling)

   See notes at στύβω.

Conjugation

στείβω   στείβομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	στείβω	στείψω	στείβομαι	στειφτώ
2 sg	στείβεις	στείψεις	στείβεσαι	στειφτείς
3 sg	στείβει	στείψει	στείβεται	στειφτεί
1 pl	στείβουμε, [‑ομε]	στείψουμε, [‑ομε]	στειβόμαστε	στειφτούμε
2 pl	στείβετε	στείψετε	στείβεστε, στειβόσαστε	στειφτείτε
3 pl	στείβουν(ε)	στείψουν(ε)	στείβονται	στειφτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έστειβα	έστειψα	στειβόμουν(α)	στείφτηκα
2 sg	έστειβες	έστειψες	στειβόσουν(α)	στείφτηκες
3 sg	έστειβε	έστειψε	στειβόταν(ε)	στείφτηκε
1 pl	στείβαμε	στείψαμε	στειβόμασταν, (‑όμαστε)	στειφτήκαμε
2 pl	στείβατε	στείψατε	στειβόσασταν, (‑όσαστε)	στειφτήκατε
3 pl	έστειβαν, στείβαν(ε)	έστειψαν, στείψαν(ε)	στείβονταν, (στειβόντουσαν)	στείφτηκαν, στειφτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα στείβω ➤	θα στείψω ➤	θα στείβομαι ➤	θα στειφτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα στείβεις, …	θα στείψεις, …	θα στείβεσαι, …	θα στειφτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … στείψει   έχω, έχεις, … στειμμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … στειφτεί   είμαι, είσαι, … στειμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … στείψει   είχα, είχες, … στειμμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … στειφτεί   ήμουν, ήσουν, … στειμμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … στείψει   θα έχω, θα έχεις, … στειμμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … στειφτεί   θα είμαι, θα είσαι, … στειμμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	στείβε	στείψε, στείφ' 1	—	στείψου
2 pl	στείβετε	στείψτε, στείφτε2	στείβεστε	στειφτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	στείβοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας στείψει ➤		στειμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	στείψει		στειφτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun weak pronouns e.g. στείφ' το ("wring it!")  2. Colloquial.  • Τhree spellings for this verb: στύβω (recommended standard), στείβω (etymologially informed, similar to ancient spelling) and the rare στίβω  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• See στύβω