σκώπτω

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, an unexplained formation that must be recent in the prehistory of Greek. The root may be that of σκέπτομαι (sképtomai, “to look about”) or σκάπτω (skáptō, “to dig”), but neither is immediately obvious. Perhaps the verb is related to σκώψ (skṓps, “little horned owl”).^[1]

An alternative theory by Kroonen derives the word from a Proto-Indo-European *skep- (“to mock”), and compares Proto-Germanic *skuppōną (“to mock, scoff”),^[2] though this is less certain particularly when considering that the Greek is attested rather late.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skɔ̌ːp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈskop.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈskop.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈskop.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈskop.to/

Verb

σκώπτω • (skṓptō)

to mock, jeer, scoff at
Synonyms: τωθᾰ́ζω (tōthắzō), χλευᾰ́ζω (khleuắzō)
(in good sense) to joke with, jest

Inflection

Present: σκώπτω, σκώπτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκώπτω	σκώπτεις	σκώπτει	σκώπτετον	σκώπτετον	σκώπτομεν	σκώπτετε	σκώπτουσῐ(ν)
	subjunctive	σκώπτω	σκώπτῃς	σκώπτῃ	σκώπτητον	σκώπτητον	σκώπτωμεν	σκώπτητε	σκώπτωσῐ(ν)
	optative	σκώπτοιμῐ	σκώπτοις	σκώπτοι	σκώπτοιτον	σκωπτοίτην	σκώπτοιμεν	σκώπτοιτε	σκώπτοιεν
	imperative		σκῶπτε	σκωπτέτω	σκώπτετον	σκωπτέτων		σκώπτετε	σκωπτόντων
middle/ passive	indicative	σκώπτομαι	σκώπτῃ, σκώπτει	σκώπτεται	σκώπτεσθον	σκώπτεσθον	σκωπτόμεθᾰ	σκώπτεσθε	σκώπτονται
	subjunctive	σκώπτωμαι	σκώπτῃ	σκώπτηται	σκώπτησθον	σκώπτησθον	σκωπτώμεθᾰ	σκώπτησθε	σκώπτωνται
	optative	σκωπτοίμην	σκώπτοιο	σκώπτοιτο	σκώπτοισθον	σκωπτοίσθην	σκωπτοίμεθᾰ	σκώπτοισθε	σκώπτοιντο
	imperative		σκώπτου	σκωπτέσθω	σκώπτεσθον	σκωπτέσθων		σκώπτεσθε	σκωπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκώπτειν				σκώπτεσθαι
participle	m	σκώπτων				σκωπτόμενος
	f	σκώπτουσᾰ				σκωπτομένη
	n	σκῶπτον				σκωπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔσκωπτον, ἐσκωπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκωπτον	ἔσκωπτες	ἔσκωπτε(ν)	ἐσκώπτετον	ἐσκωπτέτην	ἐσκώπτομεν	ἐσκώπτετε	ἔσκωπτον
middle/ passive	indicative	ἐσκωπτόμην	ἐσκώπτου	ἐσκώπτετο	ἐσκώπτεσθον	ἐσκωπτέσθην	ἐσκωπτόμεθᾰ	ἐσκώπτεσθε	ἐσκώπτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: σκώψω, σκώψομαι, σκωπήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκώψω	σκώψεις	σκώψει	σκώψετον	σκώψετον	σκώψομεν	σκώψετε	σκώψουσῐ(ν)
active	optative	σκώψοιμῐ	σκώψοις	σκώψοι	σκώψοιτον	σκωψοίτην	σκώψοιμεν	σκώψοιτε	σκώψοιεν
middle	indicative	σκώψομαι	σκώψῃ, σκώψει	σκώψεται	σκώψεσθον	σκώψεσθον	σκωψόμεθᾰ	σκώψεσθε	σκώψονται
middle	optative	σκωψοίμην	σκώψοιο	σκώψοιτο	σκώψοισθον	σκωψοίσθην	σκωψοίμεθᾰ	σκώψοισθε	σκώψοιντο
passive	indicative	σκωπήσομαι	σκωπήσῃ	σκωπήσεται	σκωπήσεσθον	σκωπήσεσθον	σκωπησόμεθᾰ	σκωπήσεσθε	σκωπήσονται
passive	optative	σκωπησοίμην	σκωπήσοιο	σκωπήσοιτο	σκωπήσοισθον	σκωπησοίσθην	σκωπησοίμεθᾰ	σκωπήσοισθε	σκωπήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σκώψειν			σκώψεσθαι		σκωπήσεσθαι
participle	m	σκώψων			σκωψόμενος		σκωπησόμενος
	f	σκώψουσᾰ			σκωψομένη		σκωπησομένη
	n	σκῶψον			σκωψόμενον		σκωπησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔσκωψᾰ, ἐσκωψᾰ́μην, ἐσκώπην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκωψᾰ	ἔσκωψᾰς	ἔσκωψε(ν)	ἐσκώψᾰτον	ἐσκωψᾰ́την	ἐσκώψᾰμεν	ἐσκώψᾰτε	ἔσκωψᾰν
	subjunctive	σκώψω	σκώψῃς	σκώψῃ	σκώψητον	σκώψητον	σκώψωμεν	σκώψητε	σκώψωσῐ(ν)
	optative	σκώψαιμῐ	σκώψειᾰς, σκώψαις	σκώψειε(ν), σκώψαι	σκώψαιτον	σκωψαίτην	σκώψαιμεν	σκώψαιτε	σκώψειᾰν, σκώψαιεν
	imperative		σκῶψον	σκωψᾰ́τω	σκώψᾰτον	σκωψᾰ́των		σκώψᾰτε	σκωψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσκωψᾰ́μην	ἐσκώψω	ἐσκώψᾰτο	ἐσκώψᾰσθον	ἐσκωψᾰ́σθην	ἐσκωψᾰ́μεθᾰ	ἐσκώψᾰσθε	ἐσκώψᾰντο
	subjunctive	σκώψωμαι	σκώψῃ	σκώψηται	σκώψησθον	σκώψησθον	σκωψώμεθᾰ	σκώψησθε	σκώψωνται
	optative	σκωψαίμην	σκώψαιο	σκώψαιτο	σκώψαισθον	σκωψαίσθην	σκωψαίμεθᾰ	σκώψαισθε	σκώψαιντο
	imperative		σκῶψαι	σκωψᾰ́σθω	σκώψᾰσθον	σκωψᾰ́σθων		σκώψᾰσθε	σκωψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσκώπην	ἐσκώπης	ἐσκώπη	ἐσκώπητον	ἐσκωπήτην	ἐσκώπημεν	ἐσκώπητε	ἐσκώπησᾰν
	subjunctive	σκωπῶ	σκωπῇς	σκωπῇ	σκωπῆτον	σκωπῆτον	σκωπῶμεν	σκωπῆτε	σκωπῶσῐ(ν)
	optative	σκωπείην	σκωπείης	σκωπείη	σκωπεῖτον, σκωπείητον	σκωπείτην, σκωπειήτην	σκωπεῖμεν, σκωπείημεν	σκωπεῖτε, σκωπείητε	σκωπεῖεν, σκωπείησᾰν
	imperative		σκώπηθῐ	σκωπήτω	σκώπητον	σκωπήτων		σκώπητε	σκωπέντων
		active			middle		passive
infinitive		σκῶψαι			σκώψᾰσθαι		σκωπῆναι
participle	m	σκώψᾱς			σκωψᾰ́μενος		σκωπείς
	f	σκώψᾱσᾰ			σκωψᾰμένη		σκωπεῖσᾰ
	n	σκῶψᾰν			σκωψᾰ́μενον		σκωπέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀποσκώπτω (aposkṓptō)
ἐπῐσκώπτω (epĭskṓptō)
κᾰτᾰσκώπτω (kătăskṓptō)
πᾰρᾰσκώπτω (părăskṓptō)
σκῶμμᾰ (skômmă)
σκώπτης (skṓptēs)
σκωπτῐκός (skōptĭkós)
σκωπτόλης (skōptólēs)
σκωπτολόγος (skōptológos)
σκώπτρῐᾱ (skṓptrĭā)
σκῶψῐς (skôpsĭs)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “σκώπτω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1364-5
^ Guus Kroonen (2013) “*skupp/bōn- 2 w.v. 'to mock'”, in Alexander Lubotsky, editor, Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)‎^[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 450-1