σκεπτικός

Ancient Greek

Etymology

From σκέπτομαι (sképtomai, “to consider”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skep.ti.kós/ → /scep.tiˈkos/ → /scep.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skep.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skep.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /scep.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /scep.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /scep.tiˈkos/

Adjective

σκεπτῐκός • (skeptĭkós) m (feminine σκεπτῐκή, neuter σκεπτῐκόν); first/second declension

1. thoughtful, inquiring
2. (Can we clean up⁽⁺⁾ this sense?) (philosophy, in the plural, substantive) a sceptic, a member of the school of thought founded by Pyrrho of Elis

Declension

First and second declension of σκεπτῐκός; σκεπτῐκή; σκεπτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σκεπτῐκός skeptĭkós	σκεπτῐκή skeptĭkḗ	σκεπτῐκόν skeptĭkón		σκεπτῐκώ skeptĭkṓ	σκεπτῐκᾱ́ skeptĭkā́	σκεπτῐκώ skeptĭkṓ		σκεπτῐκοί skeptĭkoí	σκεπτῐκαί skeptĭkaí	σκεπτῐκᾰ́ skeptĭkắ
Genitive		σκεπτῐκοῦ skeptĭkoû	σκεπτῐκῆς skeptĭkês	σκεπτῐκοῦ skeptĭkoû		σκεπτῐκοῖν skeptĭkoîn	σκεπτῐκαῖν skeptĭkaîn	σκεπτῐκοῖν skeptĭkoîn		σκεπτῐκῶν skeptĭkôn	σκεπτῐκῶν skeptĭkôn	σκεπτῐκῶν skeptĭkôn
Dative		σκεπτῐκῷ skeptĭkôi	σκεπτῐκῇ skeptĭkêi	σκεπτῐκῷ skeptĭkôi		σκεπτῐκοῖν skeptĭkoîn	σκεπτῐκαῖν skeptĭkaîn	σκεπτῐκοῖν skeptĭkoîn		σκεπτῐκοῖς skeptĭkoîs	σκεπτῐκαῖς skeptĭkaîs	σκεπτῐκοῖς skeptĭkoîs
Accusative		σκεπτῐκόν skeptĭkón	σκεπτῐκήν skeptĭkḗn	σκεπτῐκόν skeptĭkón		σκεπτῐκώ skeptĭkṓ	σκεπτῐκᾱ́ skeptĭkā́	σκεπτῐκώ skeptĭkṓ		σκεπτῐκούς skeptĭkoús	σκεπτῐκᾱ́ς skeptĭkā́s	σκεπτῐκᾰ́ skeptĭkắ
Vocative		σκεπτῐκέ skeptĭké	σκεπτῐκή skeptĭkḗ	σκεπτῐκόν skeptĭkón		σκεπτῐκώ skeptĭkṓ	σκεπτῐκᾱ́ skeptĭkā́	σκεπτῐκώ skeptĭkṓ		σκεπτῐκοί skeptĭkoí	σκεπτῐκαί skeptĭkaí	σκεπτῐκᾰ́ skeptĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σκεπτῐκῶς skeptĭkôs				σκεπτῐκώτερος skeptĭkṓteros				σκεπτῐκώτᾰτος skeptĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: σκεπτικός (skeptikós)
• → Latin: scepticus (see there for further descendants)
• → Arabic: شبطيقي (shabṭīqī)

Further reading

• “σκεπτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σκεπτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Alternative forms

• σκεφτικός (skeftikós)

Etymology

From Ancient Greek σκεπτικός (skeptikós).

Adjective

σκεπτικός • (skeptikós) m (feminine σκεπτική, neuter σκεπτικό)

1. contemplative, meditative, thoughtful

Declension

Declension of σκεπτικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	σκεπτικός (skeptikós)	σκεπτική (skeptikí)	σκεπτικό (skeptikó)		σκεπτικοί (skeptikoí)	σκεπτικές (skeptikés)	σκεπτικά (skeptiká)
genitive	σκεπτικού (skeptikoú)	σκεπτικής (skeptikís)	σκεπτικού (skeptikoú)		σκεπτικών (skeptikón)	σκεπτικών (skeptikón)	σκεπτικών (skeptikón)
accusative	σκεπτικό (skeptikó)	σκεπτική (skeptikí)	σκεπτικό (skeptikó)		σκεπτικούς (skeptikoús)	σκεπτικές (skeptikés)	σκεπτικά (skeptiká)
vocative	σκεπτικέ (skeptiké)	σκεπτική (skeptikí)	σκεπτικό (skeptikó)		σκεπτικοί (skeptikoí)	σκεπτικές (skeptikés)	σκεπτικά (skeptiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σκεπτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σκεπτικός, etc.)

See also

• μελετηρός (meletirós, “studious”)