σεληνιακός

Ancient Greek

Etymology

From σελήνη (selḗnē, “moon”) +‎ -ακός (-akós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /se.lɛː.ni.a.kós/ → /se.li.ni.aˈkos/ → /se.li.ni.aˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /se.lɛː.ni.a.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se.le̝.ni.aˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /se.li.ni.aˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /se.li.ni.aˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /se.li.ni.aˈkos/

Adjective

σεληνῐᾰκός • (selēnĭăkós) m (feminine σεληνῐᾰκή, neuter σεληνῐᾰκόν); first/second declension

1. of or for the moon, lunar
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, The Life of Numa Pompilius 18
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, The Life of Numa Pompilius 2.376
2. epileptic
   • Lithica 50

Inflection

First and second declension of σεληνῐᾰκός; σεληνῐᾰκή; σεληνῐᾰκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σεληνῐᾰκός selēnĭăkós	σεληνῐᾰκή selēnĭăkḗ	σεληνῐᾰκόν selēnĭăkón		σεληνῐᾰκώ selēnĭăkṓ	σεληνῐᾰκᾱ́ selēnĭăkā́	σεληνῐᾰκώ selēnĭăkṓ		σεληνῐᾰκοί selēnĭăkoí	σεληνῐᾰκαί selēnĭăkaí	σεληνῐᾰκᾰ́ selēnĭăkắ
Genitive		σεληνῐᾰκοῦ selēnĭăkoû	σεληνῐᾰκῆς selēnĭăkês	σεληνῐᾰκοῦ selēnĭăkoû		σεληνῐᾰκοῖν selēnĭăkoîn	σεληνῐᾰκαῖν selēnĭăkaîn	σεληνῐᾰκοῖν selēnĭăkoîn		σεληνῐᾰκῶν selēnĭăkôn	σεληνῐᾰκῶν selēnĭăkôn	σεληνῐᾰκῶν selēnĭăkôn
Dative		σεληνῐᾰκῷ selēnĭăkôi	σεληνῐᾰκῇ selēnĭăkêi	σεληνῐᾰκῷ selēnĭăkôi		σεληνῐᾰκοῖν selēnĭăkoîn	σεληνῐᾰκαῖν selēnĭăkaîn	σεληνῐᾰκοῖν selēnĭăkoîn		σεληνῐᾰκοῖς selēnĭăkoîs	σεληνῐᾰκαῖς selēnĭăkaîs	σεληνῐᾰκοῖς selēnĭăkoîs
Accusative		σεληνῐᾰκόν selēnĭăkón	σεληνῐᾰκήν selēnĭăkḗn	σεληνῐᾰκόν selēnĭăkón		σεληνῐᾰκώ selēnĭăkṓ	σεληνῐᾰκᾱ́ selēnĭăkā́	σεληνῐᾰκώ selēnĭăkṓ		σεληνῐᾰκούς selēnĭăkoús	σεληνῐᾰκᾱ́ς selēnĭăkā́s	σεληνῐᾰκᾰ́ selēnĭăkắ
Vocative		σεληνῐᾰκέ selēnĭăké	σεληνῐᾰκή selēnĭăkḗ	σεληνῐᾰκόν selēnĭăkón		σεληνῐᾰκώ selēnĭăkṓ	σεληνῐᾰκᾱ́ selēnĭăkā́	σεληνῐᾰκώ selēnĭăkṓ		σεληνῐᾰκοί selēnĭăkoí	σεληνῐᾰκαί selēnĭăkaí	σεληνῐᾰκᾰ́ selēnĭăkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σεληνῐᾰκῶς selēnĭăkôs				σεληνῐᾰκώτερος selēnĭăkṓteros				σεληνῐᾰκώτᾰτος selēnĭăkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: σεληνιακός (seliniakós)

Further reading

• “σεληνιακός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σεληνιακός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek σεληνιακός (selēniakós).

Adjective

σεληνιακός • (seliniakós) m (feminine σεληνιακή, neuter σεληνιακό)

1. lunar

   σεληνιακό φως, ("moonlight")

   σεληνιακό μήνας ("lunar month")

Related terms

• Σελήνη f (Selíni, “moon”)

See also

• φεγγάρι n (fengári, “moon”)